Bruiloft in een mooie jurk,.. of toch niet??
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
29 Mei 2009 | Ghana, Techiman
Hee halloooo!!
Hoe gaat het met jullie?
Hier gaat alles zijn gangetje. Het is voor mij allemaal zo gewoon, dat ik me af en toe ineens realiseer �oja, ik zit in Ghana�...;)
Het vijf minuten van het ziekenhuis vandaan wonen, het werken op de afdeling, de enigste blanken zijn, het aangesproken worden op straat ómdat we de enigste blanken zijn, het lekkere weer, om de hoek van het ziekenhuis Goedkoop brood en fruit op straat kopen, de drukte op de markt, het Engels praten, dat de bestuurder van de auto die ons bijna omver rijdt omdat hij zo hard de hoek om komt scheuren de pastor is, alles is voort zo gewoon!
Het werken op de afdeling gaat goed. We zijn bezig met het verbeteren van het medicatiesysteem op de afdeling. Het komt wel eens voor dat de medicatie van de patiënten (deze hebben ze zelf in beheer) een paar dagen niet aanwezig is. Een paracetamol is niet zo heel erg, maar voor antibiotica maakt het wel iets uit... We hebben nog niet echt een plan voorgelegd, maar we zien al wel dat er verbetering inzit doordat we het een keer hebben voorgelegd en wat vragen over hebben gesteld.
Stage in het ziekenhuis is nog maar 3 weken, dat klinkt echt heel erg kort! Vind het wel een beetje eng klinken, maar vind het van de andere kant ook super leuk om te zeggen �over een maandje zitten we weer lekker thuis!!�. We horen elke dag wel eens op de afdeling dat ze ons zullen missen en dat ze gaan huilen als we gaan. Tja, dat ze ons missen is leuk, maar dat huilen mogen ze van mij best laten hoor;).
Afgelopen week had de Nederlandse chirurg hier ons verrast met dropjes. We hadden onze collega�s ze ook laten proeven haha, je had die gezichten moeten zien:P! Ze wilde ineens niet meer zo graag naar Nederland te komen;).
Twee weken terug zijn we naar een weeshuis in Sunyani gegaan. Het weeshuis is van een Nederlandse vrouw en haar Ghaneese man. Het zag er super mooi en netjes uit! We waren nog geen 2 minuten binnen de poort of er hingen al heel wat kindertjes rond om ons heen om te spelen.
Het weeshuis wordt (bijna) volledig gesponsord door Nederlanders en ook wij hebben daar wat kleren achtergelaten. Oma had heel wat jurkjes gemaakt, die ik daar mee naartoe had genomen. De kindertjes waren net in bad geweest en moesten schone kleren aan. De jurkjes kwamen dus meteen goed van pas. Ook hadden we wat kleurboeken, stiften en kleurpotloden meegenomen, waar ze ook erg blij mee waren. Hartstikke leuk gezicht om die kleine hummeltjes zo trots in die jurkjes, ijverig te zien kleuren.
Vorig weekend was de bruiloft van een collega van ons. Het hoofd van de afdeling, Georgina, wilde ons wel meenemen. Maar, omdat we met de begrafenis per se in het rood/zwart gekleed moesten, vroegen we ons af of we nu ook iets speciaals aan moesten. Dus, heel tactisch (dachten we) gevraagd aan Georgina wat we aan moesten. Ze kwam meteen met het voorstel om een jurk te laten maken. Ze had nog wel een stofje van het ziekenhuis liggen, die mochten wij dan wel hebben. Tja, daar kwamen we niet zomaar onderuit. Vond het wel een heel gaaf idee, een jurk met een stofje van het ziekenhuis, ideaal souvenirtje. Maar bij het idee dat we op die bruiloft die jurk zouden moeten dragen kregen we het toch wel een beetje benauwd. Toch �s avonds maar de maten voor de jurk op gaan meten, we zouden wel zien. We hadden al heel wat smoesjes op een rijtje gezet, toen er iemand ziek werd op de afdeling en dus Georgina zaterdagmorgen (de dag van de bruiloft) moest invallen. Helaas helaas, kon ze niet mee naar de bruiloft. Uiteindelijk zijn wij ook niet meer naar de bruiloft geweest, wel jammer, maar we hebben er toch een mooie jurk aan over gehouden;).
Dr. Wegdam (Nederlandse dokter) had ons die ochtend meegenomen naar een privekliniekje in Kintampo (stadje uurtje verderop). Een verpleegkundige die in Techiman in het ziekenhuis heeft gewerkt heeft daar zelf een klein kliniekje opgezet. Super mooi, maar ook wel super klein! In dit kliniekje paste de matrassen tenminste precies goed bij de bedden;). Wel leuk om dat eens te zien... We hebben daar nog lekker gegeten (rijst, rijst, rijst en nog eens rijst) en zijn rond de middag weer terug gegaan naar Techiman.
Zondags wilde we eigenlijk naar Kumasi gaan, maar omdat ik heel de nacht heb moeten rennen naar de wc, hebben we dat maar verschoven naar komende zondag. Zo kon ik mooi mijn verloren uurtjes slaap inhalen en nog een beetje bekomen van de �zware nacht�.
Afgelopen week hebben we een dagje met de Primary Health Care meegelopen. Daar doen ze voornamelijk voorlichting geven aan moeders over de preventie van de gezondheid van de baby/ het kind. Die ochtend mochten Merle en ik mee de stad in. Spullen pakken en huplakee, de holy family hospital trotro in. Ook die is zo scheef als een tja, ik-weet-niet-wat. We gingen twee �communities� van Techiman opzoeken om daar de kinderen/baby�s te vaccineren, te wegen en de moeders voorlichting te geven. Merle en twee midwife�s hadden we eerst afgezet, toen een community verderop een andere midwife en ik onze spullen konden klaar zetten. Mooi in de schaduw, onder een grote boom midden in een dorpje. Wat bankjes klaarzetten, een tafeltje en natuurlijk de weegschaal aan de boom hangen. Hartstikke leuk om te doen en vooral om te zien. Heel de morgen is het een komen en gaan van moeders met kinderen op hun rug, kleurrijk gekleed. Van �s morgens 9 tot 1 heb ik meegeholpen kindjes van 0 tot 5 jaar aan de boom te hangen, te wegen, te vaccineren en niet te vergeten te registreren (in maar liefst 4 verschillende boeken). In totaal zijn er 60 á 65 kindjes langsgekomen. Ik leerde snel volgens de midwife, maar er was een ding wat ik toch echt niet moest doen. Iets met mijn linkerhand aangeven, dat is echt taboe hier. Ojaaaaaa, oooh ik weet dat zo goed, maar dat is zo iets kleins voor mij, maar hier zo iets groots...
De community lag niet ver van het ziekenhuis af, maar de moeders gaan zelf niet naar het ziekenhuis. Volgens de midwife, was dat omdat de Afrikanen geen preventie kennen. Ze nemen de moeite niet om die vaccinaties voor hun kind te gaan halen. Hij/zij is toch gezond? Waarom zou er dan een spuit van te pas moeten komen??? Doordat we maar met zijn 2e waren, hadden we (helaas) geen tijd voor voorlichting. Rond kwart over 1 waren we zo goed als klaar en hadden we alle spullen weer opgeruimd en gepakt. De auto bleek al onderweg te zijn. Een half uurtje later hadden we nog maar eens naar de auto geïnformeerd, toen bleek de auto, met Merle en de andere twee midwife�s al terug te zijn geweest op het ziekenhuis... de auto was nu weer weg. Er zat dus niet heel veel anders op dan wachten. We hebben daar ruim 1,5 uur gewacht, toen we toch maar hadden besloten om een taxi te nemen. Merle, die heel die tijd zonder sleutel zat, was maar alvast over het hek geklommen, zo lenig als ze is;).
Gister hadden twee dokters zichzelf uitgenodigd. Nou vooruit dan, dan zullen we wel voor hun eens een lekkere snert maken;). Dus mam, je pak snert is nog goed van pas gekomen! Een dokter was ziek, dus konden we de soep delen met een dokter die enorm genoot van de soep. Ook de wentelteefjes vond hij heerlijk. Even later kwam er nog een andere dokter aan. We hadden nog net een bordje erwtensoep over, dus dat was mooi. Haha, hij genoot er zichtbaar een stukke minder van. Leek net alsof hij dropjes at;).
We hebben vanmorgen ons visum verlengd, zodat we ook de laatste maand hier legaal kunnen doorbrengen. In de tussentijd dat ze ons visumaanvraag aan het verwerken waren hebben we een paar uurtjes aan het welberuchte zwembad doorgebracht, waar inmiddels een groot hek omheen staat. Toen we vorige keer op internet waren, zagen we het hek al om het zwembad staan. Volgens een van de obers was dat omdat er zo�n maandje geleden een van de bewakers �s nachts in het zwembad was �gevallen� en zichzelf niet meer kon redden. Ahaaaa, maar wij weten wel beter;)...
We gaan zo nog eens lekker genieten van een pizza en dan snel naar huis. We krijgen dit weekend (waarschijnlijk) twee nieuwe huisgenoten, wie weet zijn ze er straks al! We weten nog helemaal niet wie het zijn, alleen dat het twee Nederlandse geneeskunde studenten zijn. Afwachten dus, ben benieuwd hoe het zal lopen. Het zal in ieder geval wennen zijn, nu zullen we toch echt al onze rommel op moeten ruimen en het huis ineens moeten delen!
Het is nu echt de laatste maand! Voordat we vakantie hadden met s gezin telde we de maanden dat we al in Ghana zaten. Nu ze weer vertrokken zijn naar Nederland zijn we al aan het aftellen hoelang we nog kunnen genieten van het land voordat we naar huis gaan. Van de ene kant heb ik er super veel zin in en word ik al zenuwachtig bij het idee dat we over 26 dagen het vliegtuig al instappen. Maar van de andere kant ga ik alles ook zeker missen. Het zal wel weer een cultuurshock zijn als we weer in het drukke hectische nederland zijn...
Over een paar weken zitten we weer �gewoon� in het (koude) kikkerlandje.. maar, voor die tijd komt er vast nog wel eens een verhaaltje!
Tot dan..!
Groetjes xxxx
Hoe gaat het met jullie?
Hier gaat alles zijn gangetje. Het is voor mij allemaal zo gewoon, dat ik me af en toe ineens realiseer �oja, ik zit in Ghana�...;)
Het vijf minuten van het ziekenhuis vandaan wonen, het werken op de afdeling, de enigste blanken zijn, het aangesproken worden op straat ómdat we de enigste blanken zijn, het lekkere weer, om de hoek van het ziekenhuis Goedkoop brood en fruit op straat kopen, de drukte op de markt, het Engels praten, dat de bestuurder van de auto die ons bijna omver rijdt omdat hij zo hard de hoek om komt scheuren de pastor is, alles is voort zo gewoon!
Het werken op de afdeling gaat goed. We zijn bezig met het verbeteren van het medicatiesysteem op de afdeling. Het komt wel eens voor dat de medicatie van de patiënten (deze hebben ze zelf in beheer) een paar dagen niet aanwezig is. Een paracetamol is niet zo heel erg, maar voor antibiotica maakt het wel iets uit... We hebben nog niet echt een plan voorgelegd, maar we zien al wel dat er verbetering inzit doordat we het een keer hebben voorgelegd en wat vragen over hebben gesteld.
Stage in het ziekenhuis is nog maar 3 weken, dat klinkt echt heel erg kort! Vind het wel een beetje eng klinken, maar vind het van de andere kant ook super leuk om te zeggen �over een maandje zitten we weer lekker thuis!!�. We horen elke dag wel eens op de afdeling dat ze ons zullen missen en dat ze gaan huilen als we gaan. Tja, dat ze ons missen is leuk, maar dat huilen mogen ze van mij best laten hoor;).
Afgelopen week had de Nederlandse chirurg hier ons verrast met dropjes. We hadden onze collega�s ze ook laten proeven haha, je had die gezichten moeten zien:P! Ze wilde ineens niet meer zo graag naar Nederland te komen;).
Twee weken terug zijn we naar een weeshuis in Sunyani gegaan. Het weeshuis is van een Nederlandse vrouw en haar Ghaneese man. Het zag er super mooi en netjes uit! We waren nog geen 2 minuten binnen de poort of er hingen al heel wat kindertjes rond om ons heen om te spelen.
Het weeshuis wordt (bijna) volledig gesponsord door Nederlanders en ook wij hebben daar wat kleren achtergelaten. Oma had heel wat jurkjes gemaakt, die ik daar mee naartoe had genomen. De kindertjes waren net in bad geweest en moesten schone kleren aan. De jurkjes kwamen dus meteen goed van pas. Ook hadden we wat kleurboeken, stiften en kleurpotloden meegenomen, waar ze ook erg blij mee waren. Hartstikke leuk gezicht om die kleine hummeltjes zo trots in die jurkjes, ijverig te zien kleuren.
Vorig weekend was de bruiloft van een collega van ons. Het hoofd van de afdeling, Georgina, wilde ons wel meenemen. Maar, omdat we met de begrafenis per se in het rood/zwart gekleed moesten, vroegen we ons af of we nu ook iets speciaals aan moesten. Dus, heel tactisch (dachten we) gevraagd aan Georgina wat we aan moesten. Ze kwam meteen met het voorstel om een jurk te laten maken. Ze had nog wel een stofje van het ziekenhuis liggen, die mochten wij dan wel hebben. Tja, daar kwamen we niet zomaar onderuit. Vond het wel een heel gaaf idee, een jurk met een stofje van het ziekenhuis, ideaal souvenirtje. Maar bij het idee dat we op die bruiloft die jurk zouden moeten dragen kregen we het toch wel een beetje benauwd. Toch �s avonds maar de maten voor de jurk op gaan meten, we zouden wel zien. We hadden al heel wat smoesjes op een rijtje gezet, toen er iemand ziek werd op de afdeling en dus Georgina zaterdagmorgen (de dag van de bruiloft) moest invallen. Helaas helaas, kon ze niet mee naar de bruiloft. Uiteindelijk zijn wij ook niet meer naar de bruiloft geweest, wel jammer, maar we hebben er toch een mooie jurk aan over gehouden;).
Dr. Wegdam (Nederlandse dokter) had ons die ochtend meegenomen naar een privekliniekje in Kintampo (stadje uurtje verderop). Een verpleegkundige die in Techiman in het ziekenhuis heeft gewerkt heeft daar zelf een klein kliniekje opgezet. Super mooi, maar ook wel super klein! In dit kliniekje paste de matrassen tenminste precies goed bij de bedden;). Wel leuk om dat eens te zien... We hebben daar nog lekker gegeten (rijst, rijst, rijst en nog eens rijst) en zijn rond de middag weer terug gegaan naar Techiman.
Zondags wilde we eigenlijk naar Kumasi gaan, maar omdat ik heel de nacht heb moeten rennen naar de wc, hebben we dat maar verschoven naar komende zondag. Zo kon ik mooi mijn verloren uurtjes slaap inhalen en nog een beetje bekomen van de �zware nacht�.
Afgelopen week hebben we een dagje met de Primary Health Care meegelopen. Daar doen ze voornamelijk voorlichting geven aan moeders over de preventie van de gezondheid van de baby/ het kind. Die ochtend mochten Merle en ik mee de stad in. Spullen pakken en huplakee, de holy family hospital trotro in. Ook die is zo scheef als een tja, ik-weet-niet-wat. We gingen twee �communities� van Techiman opzoeken om daar de kinderen/baby�s te vaccineren, te wegen en de moeders voorlichting te geven. Merle en twee midwife�s hadden we eerst afgezet, toen een community verderop een andere midwife en ik onze spullen konden klaar zetten. Mooi in de schaduw, onder een grote boom midden in een dorpje. Wat bankjes klaarzetten, een tafeltje en natuurlijk de weegschaal aan de boom hangen. Hartstikke leuk om te doen en vooral om te zien. Heel de morgen is het een komen en gaan van moeders met kinderen op hun rug, kleurrijk gekleed. Van �s morgens 9 tot 1 heb ik meegeholpen kindjes van 0 tot 5 jaar aan de boom te hangen, te wegen, te vaccineren en niet te vergeten te registreren (in maar liefst 4 verschillende boeken). In totaal zijn er 60 á 65 kindjes langsgekomen. Ik leerde snel volgens de midwife, maar er was een ding wat ik toch echt niet moest doen. Iets met mijn linkerhand aangeven, dat is echt taboe hier. Ojaaaaaa, oooh ik weet dat zo goed, maar dat is zo iets kleins voor mij, maar hier zo iets groots...
De community lag niet ver van het ziekenhuis af, maar de moeders gaan zelf niet naar het ziekenhuis. Volgens de midwife, was dat omdat de Afrikanen geen preventie kennen. Ze nemen de moeite niet om die vaccinaties voor hun kind te gaan halen. Hij/zij is toch gezond? Waarom zou er dan een spuit van te pas moeten komen??? Doordat we maar met zijn 2e waren, hadden we (helaas) geen tijd voor voorlichting. Rond kwart over 1 waren we zo goed als klaar en hadden we alle spullen weer opgeruimd en gepakt. De auto bleek al onderweg te zijn. Een half uurtje later hadden we nog maar eens naar de auto geïnformeerd, toen bleek de auto, met Merle en de andere twee midwife�s al terug te zijn geweest op het ziekenhuis... de auto was nu weer weg. Er zat dus niet heel veel anders op dan wachten. We hebben daar ruim 1,5 uur gewacht, toen we toch maar hadden besloten om een taxi te nemen. Merle, die heel die tijd zonder sleutel zat, was maar alvast over het hek geklommen, zo lenig als ze is;).
Gister hadden twee dokters zichzelf uitgenodigd. Nou vooruit dan, dan zullen we wel voor hun eens een lekkere snert maken;). Dus mam, je pak snert is nog goed van pas gekomen! Een dokter was ziek, dus konden we de soep delen met een dokter die enorm genoot van de soep. Ook de wentelteefjes vond hij heerlijk. Even later kwam er nog een andere dokter aan. We hadden nog net een bordje erwtensoep over, dus dat was mooi. Haha, hij genoot er zichtbaar een stukke minder van. Leek net alsof hij dropjes at;).
We hebben vanmorgen ons visum verlengd, zodat we ook de laatste maand hier legaal kunnen doorbrengen. In de tussentijd dat ze ons visumaanvraag aan het verwerken waren hebben we een paar uurtjes aan het welberuchte zwembad doorgebracht, waar inmiddels een groot hek omheen staat. Toen we vorige keer op internet waren, zagen we het hek al om het zwembad staan. Volgens een van de obers was dat omdat er zo�n maandje geleden een van de bewakers �s nachts in het zwembad was �gevallen� en zichzelf niet meer kon redden. Ahaaaa, maar wij weten wel beter;)...
We gaan zo nog eens lekker genieten van een pizza en dan snel naar huis. We krijgen dit weekend (waarschijnlijk) twee nieuwe huisgenoten, wie weet zijn ze er straks al! We weten nog helemaal niet wie het zijn, alleen dat het twee Nederlandse geneeskunde studenten zijn. Afwachten dus, ben benieuwd hoe het zal lopen. Het zal in ieder geval wennen zijn, nu zullen we toch echt al onze rommel op moeten ruimen en het huis ineens moeten delen!
Het is nu echt de laatste maand! Voordat we vakantie hadden met s gezin telde we de maanden dat we al in Ghana zaten. Nu ze weer vertrokken zijn naar Nederland zijn we al aan het aftellen hoelang we nog kunnen genieten van het land voordat we naar huis gaan. Van de ene kant heb ik er super veel zin in en word ik al zenuwachtig bij het idee dat we over 26 dagen het vliegtuig al instappen. Maar van de andere kant ga ik alles ook zeker missen. Het zal wel weer een cultuurshock zijn als we weer in het drukke hectische nederland zijn...
Over een paar weken zitten we weer �gewoon� in het (koude) kikkerlandje.. maar, voor die tijd komt er vast nog wel eens een verhaaltje!
Tot dan..!
Groetjes xxxx
-
29 Mei 2009 - 18:09
Els:
Loes!
Toch maar een beetje aan school begonnen? ;)
echt leuk dat jullie die dokters even wat van nederland hebt kunnen laten proeven haha.
geniet nog van de laatste daagjes en tot heel snel sis!
xxxxx -
29 Mei 2009 - 18:29
Je Mam:
Goh wat leuk die kindjes wegen onder een boom,ik zie het gewoon voor me.Zo koud is het hier nu ook weer niet.En ik vind het wel leuk dat het nog (maar) 26 dagen duurt voor je weer hier bent.
En misschien nog wel meer mensen. Groetjes -
29 Mei 2009 - 18:39
Maaike:
Ja zeker nog meer mensen mam. Loes het is hier aftellen geblazen! Maar dat had je ondertussen wel door he ;) Leukleuk dat jullie je laatste weken nog mooi inplannen met al die leuke dingen! Fijn dat je ze straks real-life kan vertellen incl. alle foto's voor de visualisatie :) XXX -
29 Mei 2009 - 18:48
Joost:
Ha Zus!
Zo te horen gaat alles z'n 'normale' gangetje, het blijft moeilijk voor te stellen, maar omdat we er geweest zijn, kan ik het een klein beetje plaatsen...
Ik ben net terug van kamp met de welpen, Kei gaaf geweest en goei weer gehad.
In de nedelanden wordt het nu ook langzaam beter weer, dus een temeratuurshock zal wel meevallen.
Nog veel plezier!!!!
Groet Je Broer! -
29 Mei 2009 - 18:52
Tante See:
Wat leuk dat jullie je zo thuis voelen daar en al die verrassende nieuwigheden meemaken. Kleine zwarte kindjes vaccineren onder een boom in de tropische hitte... net echt... Wat zal oma het tof vinden dat de jurkjes zo goed ontvangen worden. Jullie zijn al een beetje aan het wennen aan het idee van weer naar Nederland te vertrekken?? Tja, het komt eraan hè, maar wellicht is het dan ook mooi geweest. Geniet nog maar eerst, het duurt toch nog een hele poos... -
29 Mei 2009 - 19:04
Pa:
Tja, nog 26 daagjes!? -
29 Mei 2009 - 19:21
Bas:
Ha gezustert
Wel typisch dat er in de krant stond dat de politie wist dat het om een misdrijf ging, maar dat de ober beweerde dat de bewaker erin gevallen was, over dat preventie stond nog een stuk in m'n engels werkboek, een campagne die de ganezen aan het zeep moest helpen, maar dat laat ik je dan wel lezen.
Volgens mij mag je links bijna niet gebruiken omdat dat daar als je kont-afveeg-hand gezien word, toch?
Kun je trouwens nog, als er plek is in je tas en je er zin in heb aan zo'n klein thinking-shadow beeldje van 5 euro (= 9 cedi?) komen?
ik betaal het terug -
30 Mei 2009 - 12:06
Reinou:
Loesje,
Wat had ik graag het gezicht van die dokter gezien. haha snert en wentelteefjes.
Met de kou valt het hier mee..ik ben al flink verbrand.
Tot over een paar weekjes! X -
30 Mei 2009 - 12:22
Karin Dekkers:
Leuk verhaaltje weer Loes! Had die jurk wel willen zien:d
Geniet nog van je laatste weekjes daar!
x Karin -
30 Mei 2009 - 12:58
Ilse:
Oehhh nog 26 daagjes loesjee!:D Maar je verhalen blijven leuk om te lezen!
En koud is het hier nu niet hoor, ben zelfs al 'n piep klein beetje bruin geworden:D.
Maaaar geniet nog van je laatste maandje, en dan zie ik je dan weer hihi.
xxxxxx -
30 Mei 2009 - 14:19
Lotte:
Oh Loes, wat klinkt dit goed!! Ik krijg helemaal kriebels bij je verhalen & vind het echt mooi om te lezen dat je zo in het leventje daar bent ingeburgerd! ;) Dat zul je echt nooit vergeten. Geniet bewust van elke dag deze laatste maand, dan kun je nog lang nagenieten! Horen, voelen, ruiken, praten en heel veel zien! Veel plezier & groetjes uit zonnig Oostelbeers. xx Lotte. -
31 Mei 2009 - 10:39
Jet:
Loes!
wat een mooi verhaal weer! En wat vliegt jouw tijd daar om! Voor ons blijft het raar dat we je al zo lang niet gezien hebben!Pas nog even goed op jezelf en tot heeeel snel!
xx -
02 Juni 2009 - 11:38
Janine:
klinkt weer erg leuk wat je allemaal hebt gedaan!! Die jurk show je maar een keer in je vaderlandje, nog ff met een kan water op je hoofd oefenen, en het plaatje is compleet;)
Veel plezier nog, geniet ervan!!! Tot schnell. -
14 Juni 2009 - 09:18
Tante Nel:
hallo loes nog elf dagen en dan ben je weer thuis ik heb ook nieuws ons heidi is in verwachting ik ben er heel blij mee loes geniet nog van de laaste dagen in ghana en tot ziens in middelbeers hartelijke groeten tante nel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
