Ben ik weeeer!
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
09 Maart 2009 | Ghana, Techiman
Ooh, stom stom stom! Vorige keer helemaal vergeten om te vertellen! In april krijgen we bezoek. En niet zomaar bezoek;), maar liefst heel de familie komt langs om te kijken hoe wij hier een klein halfjaartje leven.
In eerste instantie zouden alleen s pap en mam me komen opzoeken. Toen ik net hier zat, hadden Els en Maaike ook besloten deze kant op te komen. Joost en Bas konden natuurlijk niet alleen achter blijven en hun leek het ook wel erg leuk om deze kant op te komen, dus komen ze allemaal!
11 april komen ze voor 2 weken ze deze kant op. Ook de ouders van Merle komen dan :):)! Echt iets om naar uit te kijken, heb nu al zin om ze het land en vooral het ziekenhuis te laten zien!!
Vorig weekend hebben we een erg rustig weekend gehad. Helaas pindakaas geen bruiloft en ook geen fufu. Een afspraak met een Ghanees is toch iets anders dan een afspraak met een Nederlander;). Merle was nog wat ziek, dus veel konden we ook niet doen. Gelukkig is ze nu weer beter en hebben we afgelopen week samen op de surgical ward gestaan.
Er lopen nog steeds erg veel studenten rond op de afdeling. Nog 3 weken en dan zit hun stageperiode erop. De studenten staan elke week op een andere afdeling, dus het zijn ook elke week weer nieuwe gezichten en elke maandag wordt weer alles opnieuw uitgelegd. Het lijkt af en toe wel vechten om wie de taken kan doen. Het is erg druk en ik heb het idee dat we elkaar steeds in de weg lopen. Bij de doktersronde zijn elke morgen al zo’n 10 dokters en fysiotherapeuten aanwezig, nu nog zo’n 6 tot 8 studenten meer die rond om het bed van de patiënt staat. Ook tijdens de wondzorg staan er zo’n 4 mensen met hun neus boven op de wond. Vorige keer zei ik dat de wondzorg op de surgical ward niet zomaar uit handen wordt gegeven, maar aan het eind van de week gaan de studenten gewoon hun eigen gangetje, en wordt er maar amper gekeken of het wel goed en steriel gebeurd.
Donderdag moest er op een gegeven moment een patiënt naar de operatiekamer gebracht worden, dus dat konden wij mooi doen. De andere studenten waren namelijk allemaal de wondzorg aan het doen/ observeren. De verpleegkundige zei dat we met z’n 2e ook de operatie mochten kijken! Dus wij (en natuurlijk een studentje erbij die altijd bij alle ‘leuke’ dingen met z’n neus boven opstaat) met de patiënt naar de theatre. Staat er buiten de theatre een dokter me te roepen. Er zaten namelijk twee obruni’s (een Spaanse en een Franse), die hulp nodig hadden. Of ik hun wou helpen? Neeeeeee, daar gaat de operatie? Na, vlug dan... Op naar de OPD (poli) om een dossier aan te maken, vervolgens bloeddruk etc. op laten meten en een dokter spreken. Het zijn obruni’s en ik ben zuster obruni dus tja, dan spreekt het hier al bijna voor zich dat we gewoon even bij de dokter aankloppen, ook al zijn er zo’n 10 wachtende voor je! Ik vind dat nog steeds raar en ongemakkelijk om zo ‘voor te dringen’. Maar de wachtende Ghanezen lijken het heel normaal te vinden en laten je zonder problemen voorgaan. Het duurde helaas iets langer dan ik had gehoopt. Ze hadden een ongeluk gehad met de auto, en een van de obruni’s had zijn sleutelbeen gebroken. Dus moest er een foto gemaakt worden, waar ik natuurlijk weer mee moest om te zorgen dat ze als eerste aan de beurt waren. Begrijpen ze daar ook meteen. Vervolgens moesten ze weer terug naar de dokter om de foto te laten zien, die ons naar de theatre stuurde om daar een dokter te spreken. Toen was het alweer een hele tijd later en haalde het dus niet veel meer uit om naar de operatie te gaan, dus ben ik maar weer terug gegaan naar de afdeling. Al snel kwam de dokter met de twee obruni’s weer aan, of ik met ze mee naar de fysiotherapeut wilde lopen. Okeuu, na nog een aantal keer met ze op en neer zijn gelopen werden ze uiteindelijk toch echt geholpen. De obruni’s hadden ondertussen alle hoeken en gaten van het ziekenhuis gezien en waren er een hele dag aan kwijt. Ook ik had er een hele dagtaak aan! Het was eigenlijk wel leuk om hun zo te begeleiden en ze het ziekenhuis te laten zien. Het blijft leuk om een andere obruni hier te zien en te spreken. Ook had ik het even gehad met de drukte op de afdeling, dus was blij dat ik er even tussenuit kon. Helaas moest dit net in de tijd dat we bij de operatie mee mochten kijken! Ik baalde dat ik die operatie gemist had. Hoorde achteraf van Merle dat ze vanuit het theatre hadden gebeld of we de patiënt konden brengen en dat wij met z’n 2e mee mochten kijken!! Dat vond ik dan wel weer heel leuk om te horen, ondanks dat ik de operatie toch niet had gezien. Een van de studenten had nog gevraagd of hij ook mee mocht kijken (diegene die altijd bij alle ‘leukste’ dingen wil zijn), maar dat feestje ging niet door voor hem;). Ag, als ze dat vanuit het theatre vragen, zal zoiets vast nog wel een keer meer voorkomen!
Vrijdag zouden we eigenlijk naar Sunyani gaan voor ons visum te verlengen en er vervolgens nog een relaxt dagje zwemmen aan te plakken. Maar vrijdag was een feestdag, independence day, dus dat ging niet door. Omdat het een feestdag was, zal er toch wel ergens een feestje zijn? Waar dat waren we nog niet achter, dus gingen we maar naar Kumasi om eerst te pinnen en vervolgens het feest op te zoeken. Dus wij met niet al te veel geld 2 uur in de trotro naar Kumasi. We zijn Techiman nog niet uit of zien ergens al een groot feest. Shit, dat hadden we eerder moeten weten!
In Kumasi aangekomen eerst nog wat dvd’s gekocht. We hadden in het ziekenhuis op tv gezien dat ze hier de serie Desperates Houswifes ook kennen, dus we gingen eigenlijk opzoek naar die serie. Meteen de goede man te pakken, hij had seizoen 1 t/m 4. Ik had seizoen 1 van Grey’s Anatomy meegenomen van thuis, maar na de derde keer gezien te hebben begint die toch best wel te vervelen. Joehoe, laat heel toevallig deze man ook nog alle seizoenen van Grey’s Anatomy hebben! Een niet al te best kwaliteit, maar dat zijn kleine bijzaakjes toch? Wij als blije meisjes met heel wat dvd’s op naar het pinautomaat. Pinautomaat kapot! Daar gaat het dagje feesten/winkelen! We hadden expres niet te veel geld mee genomen waar we nu enorm van baalde. Gelukkig hadden we nog net genoeg geld over om een pot pindakaas en pasta te kopen, alhoewel deze keer wel in een iets kleiner formaat.
Van het feestdag hebben we dus helaas niet veel meegemaakt, maar we hebben ons al heel wat uurtjes vermaakt met Grey’s Anatomy. Valt ook een beetje onder studeren toch? In ziekenhuis serie en dan nog wel in het Engels, ik bedoel.. we leren er heel veel van;).
Zaterdag hebben we aan school besteed (geen grey’s anatomy gekeken) en zondag, zondag zijn we dan eindelijk gaan zwemmen!
Zondagmorgen was het niet zo zonnig, leek erop dat ons plan in duigen zou vallen. Maar rond 11 uur begon de zon toch goed te schijnen, hebben we snel onze spullen gepakt en zijn we de trotro ingesprongen. Rond 1 uur lagen we lekker in het zwembad bij een hotel in Sunyani. En wat voor hotel! Super luxe, we hadden al gehoord dat je daar goed kon zwemmen, geen woord gelogen. Heerlijk om daar even tot rust te komen, lekker in de luxe zonnen en op z’n tijd een duikje nemen. Nee, zondag hadden we het zo slecht nog niet!
Er was ook een Nederlands stel bij het hotel. zij hebben een schooltje in de buurt van Sunyani en waren nu twee weken in Ghana. Obruni’s zien is leuk, maar als het dan nog Nederlanders zijn, doet altijd goed! Ze hebben ons wat tips gegeven voor als onze ouders komen, dus daar kunnen we weer even mee aan de slag zodat we er twee mooie onvergetelijke weken van kunnen maken:).
Het Nederlands stel vond het zielig dat we met de trotro naar huis gingen, dus hadden ze voor ons even geregeld dat we iets luxer naar huis gingen. Hun persoonlijke chauffeur bracht ons in een luxe auto naar de taxi/trotro station en zorgde ervoor dat we in de goede taxi naar Techiman konden. Deze keer een fijne taxi, waarvoor we niet echt zitvlees nodig hadden. Kwam dat even goed uit, want dat hadden we er net afgezwommen;).
Ons zullen ze nog wel vaker zien, daar bij dat hotel. We hadden er echt van genoten, hier kun je echt tot rust komen wat we af en toe toch echt nodig zullen hebben;)…
Ben blij dat ik het verhaaltje thuis al heb getypt, want er doen een aantal letters nu niet. Knip en plak werk dus. Waaronder de a wat nog al een veel voorkomende letter is:).
xxx
In eerste instantie zouden alleen s pap en mam me komen opzoeken. Toen ik net hier zat, hadden Els en Maaike ook besloten deze kant op te komen. Joost en Bas konden natuurlijk niet alleen achter blijven en hun leek het ook wel erg leuk om deze kant op te komen, dus komen ze allemaal!
11 april komen ze voor 2 weken ze deze kant op. Ook de ouders van Merle komen dan :):)! Echt iets om naar uit te kijken, heb nu al zin om ze het land en vooral het ziekenhuis te laten zien!!
Vorig weekend hebben we een erg rustig weekend gehad. Helaas pindakaas geen bruiloft en ook geen fufu. Een afspraak met een Ghanees is toch iets anders dan een afspraak met een Nederlander;). Merle was nog wat ziek, dus veel konden we ook niet doen. Gelukkig is ze nu weer beter en hebben we afgelopen week samen op de surgical ward gestaan.
Er lopen nog steeds erg veel studenten rond op de afdeling. Nog 3 weken en dan zit hun stageperiode erop. De studenten staan elke week op een andere afdeling, dus het zijn ook elke week weer nieuwe gezichten en elke maandag wordt weer alles opnieuw uitgelegd. Het lijkt af en toe wel vechten om wie de taken kan doen. Het is erg druk en ik heb het idee dat we elkaar steeds in de weg lopen. Bij de doktersronde zijn elke morgen al zo’n 10 dokters en fysiotherapeuten aanwezig, nu nog zo’n 6 tot 8 studenten meer die rond om het bed van de patiënt staat. Ook tijdens de wondzorg staan er zo’n 4 mensen met hun neus boven op de wond. Vorige keer zei ik dat de wondzorg op de surgical ward niet zomaar uit handen wordt gegeven, maar aan het eind van de week gaan de studenten gewoon hun eigen gangetje, en wordt er maar amper gekeken of het wel goed en steriel gebeurd.
Donderdag moest er op een gegeven moment een patiënt naar de operatiekamer gebracht worden, dus dat konden wij mooi doen. De andere studenten waren namelijk allemaal de wondzorg aan het doen/ observeren. De verpleegkundige zei dat we met z’n 2e ook de operatie mochten kijken! Dus wij (en natuurlijk een studentje erbij die altijd bij alle ‘leuke’ dingen met z’n neus boven opstaat) met de patiënt naar de theatre. Staat er buiten de theatre een dokter me te roepen. Er zaten namelijk twee obruni’s (een Spaanse en een Franse), die hulp nodig hadden. Of ik hun wou helpen? Neeeeeee, daar gaat de operatie? Na, vlug dan... Op naar de OPD (poli) om een dossier aan te maken, vervolgens bloeddruk etc. op laten meten en een dokter spreken. Het zijn obruni’s en ik ben zuster obruni dus tja, dan spreekt het hier al bijna voor zich dat we gewoon even bij de dokter aankloppen, ook al zijn er zo’n 10 wachtende voor je! Ik vind dat nog steeds raar en ongemakkelijk om zo ‘voor te dringen’. Maar de wachtende Ghanezen lijken het heel normaal te vinden en laten je zonder problemen voorgaan. Het duurde helaas iets langer dan ik had gehoopt. Ze hadden een ongeluk gehad met de auto, en een van de obruni’s had zijn sleutelbeen gebroken. Dus moest er een foto gemaakt worden, waar ik natuurlijk weer mee moest om te zorgen dat ze als eerste aan de beurt waren. Begrijpen ze daar ook meteen. Vervolgens moesten ze weer terug naar de dokter om de foto te laten zien, die ons naar de theatre stuurde om daar een dokter te spreken. Toen was het alweer een hele tijd later en haalde het dus niet veel meer uit om naar de operatie te gaan, dus ben ik maar weer terug gegaan naar de afdeling. Al snel kwam de dokter met de twee obruni’s weer aan, of ik met ze mee naar de fysiotherapeut wilde lopen. Okeuu, na nog een aantal keer met ze op en neer zijn gelopen werden ze uiteindelijk toch echt geholpen. De obruni’s hadden ondertussen alle hoeken en gaten van het ziekenhuis gezien en waren er een hele dag aan kwijt. Ook ik had er een hele dagtaak aan! Het was eigenlijk wel leuk om hun zo te begeleiden en ze het ziekenhuis te laten zien. Het blijft leuk om een andere obruni hier te zien en te spreken. Ook had ik het even gehad met de drukte op de afdeling, dus was blij dat ik er even tussenuit kon. Helaas moest dit net in de tijd dat we bij de operatie mee mochten kijken! Ik baalde dat ik die operatie gemist had. Hoorde achteraf van Merle dat ze vanuit het theatre hadden gebeld of we de patiënt konden brengen en dat wij met z’n 2e mee mochten kijken!! Dat vond ik dan wel weer heel leuk om te horen, ondanks dat ik de operatie toch niet had gezien. Een van de studenten had nog gevraagd of hij ook mee mocht kijken (diegene die altijd bij alle ‘leukste’ dingen wil zijn), maar dat feestje ging niet door voor hem;). Ag, als ze dat vanuit het theatre vragen, zal zoiets vast nog wel een keer meer voorkomen!
Vrijdag zouden we eigenlijk naar Sunyani gaan voor ons visum te verlengen en er vervolgens nog een relaxt dagje zwemmen aan te plakken. Maar vrijdag was een feestdag, independence day, dus dat ging niet door. Omdat het een feestdag was, zal er toch wel ergens een feestje zijn? Waar dat waren we nog niet achter, dus gingen we maar naar Kumasi om eerst te pinnen en vervolgens het feest op te zoeken. Dus wij met niet al te veel geld 2 uur in de trotro naar Kumasi. We zijn Techiman nog niet uit of zien ergens al een groot feest. Shit, dat hadden we eerder moeten weten!
In Kumasi aangekomen eerst nog wat dvd’s gekocht. We hadden in het ziekenhuis op tv gezien dat ze hier de serie Desperates Houswifes ook kennen, dus we gingen eigenlijk opzoek naar die serie. Meteen de goede man te pakken, hij had seizoen 1 t/m 4. Ik had seizoen 1 van Grey’s Anatomy meegenomen van thuis, maar na de derde keer gezien te hebben begint die toch best wel te vervelen. Joehoe, laat heel toevallig deze man ook nog alle seizoenen van Grey’s Anatomy hebben! Een niet al te best kwaliteit, maar dat zijn kleine bijzaakjes toch? Wij als blije meisjes met heel wat dvd’s op naar het pinautomaat. Pinautomaat kapot! Daar gaat het dagje feesten/winkelen! We hadden expres niet te veel geld mee genomen waar we nu enorm van baalde. Gelukkig hadden we nog net genoeg geld over om een pot pindakaas en pasta te kopen, alhoewel deze keer wel in een iets kleiner formaat.
Van het feestdag hebben we dus helaas niet veel meegemaakt, maar we hebben ons al heel wat uurtjes vermaakt met Grey’s Anatomy. Valt ook een beetje onder studeren toch? In ziekenhuis serie en dan nog wel in het Engels, ik bedoel.. we leren er heel veel van;).
Zaterdag hebben we aan school besteed (geen grey’s anatomy gekeken) en zondag, zondag zijn we dan eindelijk gaan zwemmen!
Zondagmorgen was het niet zo zonnig, leek erop dat ons plan in duigen zou vallen. Maar rond 11 uur begon de zon toch goed te schijnen, hebben we snel onze spullen gepakt en zijn we de trotro ingesprongen. Rond 1 uur lagen we lekker in het zwembad bij een hotel in Sunyani. En wat voor hotel! Super luxe, we hadden al gehoord dat je daar goed kon zwemmen, geen woord gelogen. Heerlijk om daar even tot rust te komen, lekker in de luxe zonnen en op z’n tijd een duikje nemen. Nee, zondag hadden we het zo slecht nog niet!
Er was ook een Nederlands stel bij het hotel. zij hebben een schooltje in de buurt van Sunyani en waren nu twee weken in Ghana. Obruni’s zien is leuk, maar als het dan nog Nederlanders zijn, doet altijd goed! Ze hebben ons wat tips gegeven voor als onze ouders komen, dus daar kunnen we weer even mee aan de slag zodat we er twee mooie onvergetelijke weken van kunnen maken:).
Het Nederlands stel vond het zielig dat we met de trotro naar huis gingen, dus hadden ze voor ons even geregeld dat we iets luxer naar huis gingen. Hun persoonlijke chauffeur bracht ons in een luxe auto naar de taxi/trotro station en zorgde ervoor dat we in de goede taxi naar Techiman konden. Deze keer een fijne taxi, waarvoor we niet echt zitvlees nodig hadden. Kwam dat even goed uit, want dat hadden we er net afgezwommen;).
Ons zullen ze nog wel vaker zien, daar bij dat hotel. We hadden er echt van genoten, hier kun je echt tot rust komen wat we af en toe toch echt nodig zullen hebben;)…
Ben blij dat ik het verhaaltje thuis al heb getypt, want er doen een aantal letters nu niet. Knip en plak werk dus. Waaronder de a wat nog al een veel voorkomende letter is:).
xxx
-
09 Maart 2009 - 16:23
Tom Van Ham:
Ha Loes,
Leuk te lezen dat het je allemaal goed gaat. Denk dat je er een heel erg leerzame tijd zal hebben.
Binnenkort dan ook de Familie op bezoek. Ik hoop dat je er van genieten mag. Het allerbeste toegewenst vanuit Oostelbeers en nog veel succes. -
09 Maart 2009 - 17:14
Je Mam:
dat hotel loes, iets voor ons???? -
09 Maart 2009 - 18:25
Maaike:
Sloes! Goed weekend gehad dus! Ben érg benieuwd naar het programma wat jullie voor ons in petto hebben. Heb er zin in!! (whaaa stuiter stuiter) XX -
09 Maart 2009 - 19:01
Goeleke:
Hey Loes
Vind het leuk om weer een verhaal van je te lezen. Je ziet en maakt nog steeds erg veel mee. Ook leuk om je zo op foto's te zien. Loes in een ok uniform, ziet er leuk uit :). Bij mij op stage vliegt de tijd ook voorbij, wat gaat dat toch snel zeg. Erg gaaf dat je ouders en broers en zussen voor 2 weken overkomen naar Ghana, wat zal dat weer even wennen zijn om ze te zien na zo'n hele tijd! Ik ga weer even verder met het reflecteren. Nou meid het gaat je goed en tot hoors.
Groetjes liefs, xx -
10 Maart 2009 - 06:14
Tante Mariet:
hey Loes
Wat fijn dat stage zo leuk en leerzaam kan zijn. Ook wel heel speciaal om straks weer 2 weken met je hele familie samen te zijn.
Geniet er van.
Groetjes -
10 Maart 2009 - 14:17
Tante See:
Ha Obruninurse,
Goed om te weten dat je het naar je zin hebt daar. Jouw enthousiasme spat van de letters, ondanks de haperende -a-. Wat een hoeveelheid aan dokters en studenten! Het zal wel een opleidingsziekenhuis zijn. Jammer voor ze dat het gebrek aan materiaal de mogelijkheden zo beperkt. Nou, ik blijf benieuwd naar welke operatie je nog gaat bijwonen en de indrukken die je daarbij opdoet, jijzelf waarschijnlijk ook. En dan de hele familie die op bezoek komt.....vakantie!! -
10 Maart 2009 - 14:19
Tante See:
PS: de groeten van Sam en hij wenst je succes! -
11 Maart 2009 - 15:30
Jelske:
wat een leuk verhaaltje weer...hier is niet echt weer om te zwemmen :S dus wij houden het maar op bioscoopbezoekjes en stappen in eindhoven.
xxx -
13 Maart 2009 - 13:01
Simone F:
Weer een leuk verhaal(tje)! Even relaxen op z'n tijd is nooit verkeerd. Je hebt groot gelijk! Super leuk dat heel de family langs komt!! Ik ben nu ook druk bezig met stage regelen.. Ik heb nog geen zekerheid maar waarschijnlijk ga ik naar Curacao :)(met Marlies cocktails drinken..) Dus dan duurt het even voor ik je weer zie!! Dan houden we het wel bij waarbenjij.nu-en ;) Kus -
13 Maart 2009 - 15:35
Jule:
Hee loes!!Dat is alweer een tijd geleden!wat een luxe zeg dat zwembad, wat moet dat heerlijk zijn!Even iets anders, en dan nog met een niet hobbeldebobbelende taxi mee.En ik had hier al gehoord dat heel de familie claassen langs gaat komen. Dat moet echt super zijn idd voor jou!Bij mij op stage gaat het allemaal heel goed, vandaag een dagje vrij en vanavond uit eten. Meis, maak er weer wat van en tot het volgende verhaal.
Dikke kus -
13 Maart 2009 - 20:38
Tante Nel:
hoi loes ik heb met plezier je verhaal weer gelezen en ook dat je familie op bezoek komt leuk om alleswaar je nu werkt en woont te laten zien.volgens mij wordt dat een vacantie die ze niet gauw vergeten de groetjes tante nel -
18 Maart 2009 - 18:42
Lisanne :
Heej Loes,
wat leuk om je verhalen te lezen! Ik zie dat jullie al erg veel meegemaakt hebben en dat je het ook erg naar je zin hebt. Maak er iig nog een leuke tijd van! En ook vast veel plezier als heel de familie op bezoek komt.
Ik wilde ook nog even bedanken voor het berichtje wat ik van merle en jou kreeg. Ik vond het echt heel erg lief van jullie dat je aan mij hebt gedacht en dat ik al zo snel een berichtje kreeg. Daar had ik niet op gerekend.
nog heel veel succes met de verdere stage!
xx lisanne -
19 Maart 2009 - 21:33
Marloes:
Heej Loes,
Ik vind het leuk dat ik meer foto's kan zien van je avonturen. Nu kan ik me wat meer inbeelden.. Nice!
Maar er vooral nog heel veel!!
Ga zo door met verslag schrijven! heel erg leuk om te volgen..
We contacten!
Kus -
20 Maart 2009 - 18:51
Marlies:
Loesjee :D.
Wat een verhaal weer. Altijd genieten als ik jou verhalen lees ;)
Nicenice dat de family langs komt, dat wordt genieten :d
Ben wel jaloers op je dat jij dit landje al voor eventjes verlaten hebt. Maaar ik mag ook bijna, nog 24 dagen om precies te zijn.
Ik wacht weer op je volgende story!
xx -
21 Maart 2009 - 10:08
José Vanlaerhoven:
Hee Loes, ook ik volg je.
Je weet misschien niet gelijk wie ik ben, maar ben een nichtje van jullie ma. En omdat Ilse ook in Afrika is geweest en wij ook, vind ik het harstikke leuk om je verhalen te lezen. Moet lachen om je verhalen omdat ze zo herkenbaar zijn. Alleen als je het gezien en beleefd hebt in Afrika snap je sommige dingen pas. Heel erg leuk dat de hele familie jouw kant op komt. Wij zouden zo weer gaan. Ben ook heel benieuwd naar hun verhalen en wens jullie met zijn alle een onvergetelijke reis.
Succes verder!!! -
23 Maart 2009 - 21:29
Renee:
Loesje..waar blijf je volgende verhaaltje??? ;) haha..kheb net je foto's gekeken, egt supergaaf!! xx -
24 Maart 2009 - 22:01
Annee:
LOES!
sorry was vergeten te reageren de vorige keer toen ik je verhaal las...
lijkt me echt super voor je dat de hele fam. langskomt! geniet ervan, en kom maar op met het volgende verhaaljte;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
