Techiman!
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
17 Januari 2009 | Ghana, Techiman
Hallooo halloo!!
Hehe, eindelijk aangekomen in Techiman. Eerst nog even vertellen wat we in Accra gezien hebben. We zijn donderdag even naar een markt geweest, Florance nam ons mee. Het was een erg grote markt met wel drie verdiepingen. Op de begaande grond was er eten te vinden. So, wat we daar zagen/roken/hoorde, die geuren, die mensen, die indrukken! Kan het niet beschrijven! Erg indrukwekkend. Op de tweede verdieping waren veel kraampjes met kleding, schoenen, tassen etc. En op de derde verdieping waren er stoffen te koop, je kon hier een eigen jurk laten maken. Het was een grote markt met erg veel kraampjes dicht op elkaar. Kon er niet of nauwelijks met tweeën langs elkaar lopen. Mensen zitten maar wat te zitten, soms slapen en roepen je af en toe na of je niet iets wilt kopen. Deze houding van de mensen kwamen we niet alleen op de markt tegen, dat is eigenlijk bij de meeste mensen zo.
Vrijdag ging de wekker al erg vroeg. Alles inpakken en op naar Techiman!!:) Naar ons eigen stekkie, waar we komende 5 maanden zullen vertoeven. We hadden de bus van 7 uur, rond half 4 kwamen we eindelijk aan in Techiman. Gelukkig zat er goede airco in de bus, en hadden we het soms zelfs koud. Dat zullen we niet vaak meer gaan meemaken denk ik. Het was een erg lange reis, maar we hebben ons totaal niet verveeld. Er is zoveel te zien waar geregeld onze mond van open viel!! In Accra was het verschil tussen arm en rijk goed te zien. Maar de huisjes die we onderweg tegen kwamen waren niet te vergelijken met de huisjes in Accra. Het ene vervallen hutje na het ander. Kindjes dragend, liters water. Veel scholen, met kinderen in uniform, wat me dan weer goed deed. Vrachtwagens langs de weg, stuk? Vrachtwagens/ auto’s in de sloot, uitgebrand of ondersteboven. Onverharde en verharde wegen, die maar zelden van goed kwaliteit waren. Veel, heel veel vuilnis langs de weg die ze hier en daar opstoken. Veel natuur, veel bossen waar hier en daar een huisje of dorpje in zit verscholen. Je kunt je dus misschien wel voorstellen dat we ons niet verveeld hebben.
Er draaide een Ghaneese film in de bus maar voor ons was het, wat we buiten zagen, ook al net een film. Het lijkt nog net alsof we het op de televisie zien.
We schaamde ons wel af en toe. Ze leven hier volgens mij met niets, en wij hebben samen ruim 80 kg meegenomen om maar schone kleren aan te hebben.
We kregen de kriebels toen we echt in Techiman waren. Spannend! Rond half 4 stapte we de bus uit, en gingen we het terrein van het ziekenhuis op. Niet wetend waar we heen moesten. We werden al snel geholpen door 2 Ghanezen (lees: alle tassen werden weer netjes voor ons gedragen). Zij brachten ons naar de directeur van het ziekenhuis, hij wist niet echt van onze komst. Rita, onze begeleidster, zit nu nog in Accra, dat wisten we. Zij zou iemand bij het ziekenhuis op de hoogte stellen van onze komst. Na wat bellen werden we naar ons huis gebracht. (Gelukkig voor de twee goedwillige Ghanezen werden onze spullen vervoerd met een auto!).
We werden vriendelijk verwelkomt door een zuster, wie van Rita te horen had gekregen dat we vandaag aan zouden komen. Ze was heel aardig, ze vertelde dat we ons vooral vrij moesten voelen, “feel frreeeee”!
We zitten in Tilburg Roma Guesthouse, dus Anneke, jullie hadden het goede huis op de foto gezet! We hebben een kamer met z’n tweeën. Een huiskamer, een ‘binnenplaatsje’, een douche met harde straal, een toilet en keuken moeten we binnenkort delen met twee andere Nederlandse studenten. Ik ben benieuwd wie het zijn! We zitten erg luxe, al helemaal met wat we onderweg gezien hebben. De zuster vertelde ons dat het huis net was schoongemaakt, maar daar konden we hier Niets van merken. Dikke laag stof en de prullenbakken waren nog niet leeg. De vorige bewoners hebben veel boeken achtergelaten (waren ook Hollandse studenten), we zullen ons dus niet zo erg snel vervelen. Het is hier ook heel stoffig, er zijn geen verharde wegen op het terrein van het ziekenhuis (wat trouwens erg groot is!!), dus we zullen nog veel moeten poetsen… Zoals we begrepen komt er twee keer per week iemand kijken of poetsen ofzo, maargoed. Dat zal wel niet zo gaan als bij ons in Nederland;).
Ook hebben we (volgens mij) overdag twee bewakers voor ons huis zitten.
We zijn even de straat op geweest, op zoek naar eten. Dat is nog niet zo makkelijk. We hadden als avondeten crackers met la vach qui rit op en als toetje overheerlijke dropjes. Dat is eens een keer wat anders dan aardappelen vlees en groenten. Heerlijk, ik had echt buikpijn van de honger! Had over heel de dag maar 3 evergreen koeken op en als ontbijt twee witte boterhammen. Nu is alle voorraad van thuis dan ook bijna op en kunnen we onze afvalrace voortzetten ;). (grapje mam, we gaan opzoek naar fatsoenlijk eten!!)
Op straat werden we, vooral door de kinderen, veel nageroepen. Ook onderweg was dit. Ze zwaaide en riepen naar ons. Best naar, maar op zich wel lief, zolang het hierbij blijft.
We hebben al een vriend, spidermen. Wie spiderman 2 gaat worden weten we nog niet, die hebben we nog niet gevonden;)? Spiderman zit boven het schilderij met koningin Beatrix, Willem-Alexander en Maxima. Hebben hun ook eens wat afwisselend gezelschap.
(hij is inmiddels verhuist, half onder het plafond!)
Vandaag komt Rita, onze stagebegeleidster, aan op het ziekenhuis. Of we haar vandaag ook zien dat weet ik niet, ik hoop het wel! Heel misschien dat we morgen dan al een rondleiding krijgen, ondanks t zondag is. Anders zal dat maandag pas zijn.
Net even boodschappen gedaan, t eten is wel wat moeilijk te vinden maar we komen er wel. Vanmiddag de tafel in het zonnetje gezet en met onze zonnenbril op genoten van de kukelende kalkoenen die hier rondlopen (poef!) en onze slapende bewaker;)..
Het is moeilijk om alle indrukken op te schrijven. Ik kan jullie slechts wat foto’s laten zien, om een kleine indruk te geven van wat ik hier zie. Dit gaat nog niet eens zo makkelijk, duurt een eeuwigheid. Het doet wel wat met me hoor… Cultuurshock, de ene naar de ander. Dit zal vast nog wel afnemen naarmate we hier langer zitten. Het is vermoeiend al die nieuwe indrukken, maar ik geniet ervan! Eindelijk zitten we nu in het echte Afrika, in Ghana waar ik al zolang naar heb uitgekeken!!
Ik heb zin om het ziekenhuis te bekijken en er te gaan werken. Hier zal ik ook wel heel wat cultuur shocken tegen komen. Van verhalen weet ik wat ik kan verwachten, maar ik kan me er niet op voorbereiden of er iets bij bedenken. Ik zal de wijze raad van m’n ouders maar opvolgen en het maar ‘zuutjes’ op me af laten komen!
Liefs en heeeeeeeel veel groetjes uit het warme mooie Ghanaaa!! Xxxx
Hehe, eindelijk aangekomen in Techiman. Eerst nog even vertellen wat we in Accra gezien hebben. We zijn donderdag even naar een markt geweest, Florance nam ons mee. Het was een erg grote markt met wel drie verdiepingen. Op de begaande grond was er eten te vinden. So, wat we daar zagen/roken/hoorde, die geuren, die mensen, die indrukken! Kan het niet beschrijven! Erg indrukwekkend. Op de tweede verdieping waren veel kraampjes met kleding, schoenen, tassen etc. En op de derde verdieping waren er stoffen te koop, je kon hier een eigen jurk laten maken. Het was een grote markt met erg veel kraampjes dicht op elkaar. Kon er niet of nauwelijks met tweeën langs elkaar lopen. Mensen zitten maar wat te zitten, soms slapen en roepen je af en toe na of je niet iets wilt kopen. Deze houding van de mensen kwamen we niet alleen op de markt tegen, dat is eigenlijk bij de meeste mensen zo.
Vrijdag ging de wekker al erg vroeg. Alles inpakken en op naar Techiman!!:) Naar ons eigen stekkie, waar we komende 5 maanden zullen vertoeven. We hadden de bus van 7 uur, rond half 4 kwamen we eindelijk aan in Techiman. Gelukkig zat er goede airco in de bus, en hadden we het soms zelfs koud. Dat zullen we niet vaak meer gaan meemaken denk ik. Het was een erg lange reis, maar we hebben ons totaal niet verveeld. Er is zoveel te zien waar geregeld onze mond van open viel!! In Accra was het verschil tussen arm en rijk goed te zien. Maar de huisjes die we onderweg tegen kwamen waren niet te vergelijken met de huisjes in Accra. Het ene vervallen hutje na het ander. Kindjes dragend, liters water. Veel scholen, met kinderen in uniform, wat me dan weer goed deed. Vrachtwagens langs de weg, stuk? Vrachtwagens/ auto’s in de sloot, uitgebrand of ondersteboven. Onverharde en verharde wegen, die maar zelden van goed kwaliteit waren. Veel, heel veel vuilnis langs de weg die ze hier en daar opstoken. Veel natuur, veel bossen waar hier en daar een huisje of dorpje in zit verscholen. Je kunt je dus misschien wel voorstellen dat we ons niet verveeld hebben.
Er draaide een Ghaneese film in de bus maar voor ons was het, wat we buiten zagen, ook al net een film. Het lijkt nog net alsof we het op de televisie zien.
We schaamde ons wel af en toe. Ze leven hier volgens mij met niets, en wij hebben samen ruim 80 kg meegenomen om maar schone kleren aan te hebben.
We kregen de kriebels toen we echt in Techiman waren. Spannend! Rond half 4 stapte we de bus uit, en gingen we het terrein van het ziekenhuis op. Niet wetend waar we heen moesten. We werden al snel geholpen door 2 Ghanezen (lees: alle tassen werden weer netjes voor ons gedragen). Zij brachten ons naar de directeur van het ziekenhuis, hij wist niet echt van onze komst. Rita, onze begeleidster, zit nu nog in Accra, dat wisten we. Zij zou iemand bij het ziekenhuis op de hoogte stellen van onze komst. Na wat bellen werden we naar ons huis gebracht. (Gelukkig voor de twee goedwillige Ghanezen werden onze spullen vervoerd met een auto!).
We werden vriendelijk verwelkomt door een zuster, wie van Rita te horen had gekregen dat we vandaag aan zouden komen. Ze was heel aardig, ze vertelde dat we ons vooral vrij moesten voelen, “feel frreeeee”!
We zitten in Tilburg Roma Guesthouse, dus Anneke, jullie hadden het goede huis op de foto gezet! We hebben een kamer met z’n tweeën. Een huiskamer, een ‘binnenplaatsje’, een douche met harde straal, een toilet en keuken moeten we binnenkort delen met twee andere Nederlandse studenten. Ik ben benieuwd wie het zijn! We zitten erg luxe, al helemaal met wat we onderweg gezien hebben. De zuster vertelde ons dat het huis net was schoongemaakt, maar daar konden we hier Niets van merken. Dikke laag stof en de prullenbakken waren nog niet leeg. De vorige bewoners hebben veel boeken achtergelaten (waren ook Hollandse studenten), we zullen ons dus niet zo erg snel vervelen. Het is hier ook heel stoffig, er zijn geen verharde wegen op het terrein van het ziekenhuis (wat trouwens erg groot is!!), dus we zullen nog veel moeten poetsen… Zoals we begrepen komt er twee keer per week iemand kijken of poetsen ofzo, maargoed. Dat zal wel niet zo gaan als bij ons in Nederland;).
Ook hebben we (volgens mij) overdag twee bewakers voor ons huis zitten.
We zijn even de straat op geweest, op zoek naar eten. Dat is nog niet zo makkelijk. We hadden als avondeten crackers met la vach qui rit op en als toetje overheerlijke dropjes. Dat is eens een keer wat anders dan aardappelen vlees en groenten. Heerlijk, ik had echt buikpijn van de honger! Had over heel de dag maar 3 evergreen koeken op en als ontbijt twee witte boterhammen. Nu is alle voorraad van thuis dan ook bijna op en kunnen we onze afvalrace voortzetten ;). (grapje mam, we gaan opzoek naar fatsoenlijk eten!!)
Op straat werden we, vooral door de kinderen, veel nageroepen. Ook onderweg was dit. Ze zwaaide en riepen naar ons. Best naar, maar op zich wel lief, zolang het hierbij blijft.
We hebben al een vriend, spidermen. Wie spiderman 2 gaat worden weten we nog niet, die hebben we nog niet gevonden;)? Spiderman zit boven het schilderij met koningin Beatrix, Willem-Alexander en Maxima. Hebben hun ook eens wat afwisselend gezelschap.
(hij is inmiddels verhuist, half onder het plafond!)
Vandaag komt Rita, onze stagebegeleidster, aan op het ziekenhuis. Of we haar vandaag ook zien dat weet ik niet, ik hoop het wel! Heel misschien dat we morgen dan al een rondleiding krijgen, ondanks t zondag is. Anders zal dat maandag pas zijn.
Net even boodschappen gedaan, t eten is wel wat moeilijk te vinden maar we komen er wel. Vanmiddag de tafel in het zonnetje gezet en met onze zonnenbril op genoten van de kukelende kalkoenen die hier rondlopen (poef!) en onze slapende bewaker;)..
Het is moeilijk om alle indrukken op te schrijven. Ik kan jullie slechts wat foto’s laten zien, om een kleine indruk te geven van wat ik hier zie. Dit gaat nog niet eens zo makkelijk, duurt een eeuwigheid. Het doet wel wat met me hoor… Cultuurshock, de ene naar de ander. Dit zal vast nog wel afnemen naarmate we hier langer zitten. Het is vermoeiend al die nieuwe indrukken, maar ik geniet ervan! Eindelijk zitten we nu in het echte Afrika, in Ghana waar ik al zolang naar heb uitgekeken!!
Ik heb zin om het ziekenhuis te bekijken en er te gaan werken. Hier zal ik ook wel heel wat cultuur shocken tegen komen. Van verhalen weet ik wat ik kan verwachten, maar ik kan me er niet op voorbereiden of er iets bij bedenken. Ik zal de wijze raad van m’n ouders maar opvolgen en het maar ‘zuutjes’ op me af laten komen!
Liefs en heeeeeeeel veel groetjes uit het warme mooie Ghanaaa!! Xxxx
-
17 Januari 2009 - 16:03
Janine.:
Loes, leuk om weer je berichtje te lezen!! Zo te lezen krijg jij na 5,5 maand ook weer een cultuurshock als je in weer in het kille hollandje terug komt....
Succes op je stage!!!
-
17 Januari 2009 - 16:12
Anneriet+matjeu:
hallo loes.
mooi verhaal loes!!!
ik kan me voor stellen dat het lijkt alsof het televisie is.
heeeeeeeel veeeeeeeel succes in je nieuwe ziekenhuis morgen of maandag.
de groeten matjeu+anneriet doei
-
17 Januari 2009 - 16:53
Pa:
Eindelijk Ghana! Wat een uitgebreid en interessant verhaal. Inderdaad indrukken, dat lijkt mij ook. Benijdt jou wel een beetje. Trouwens als je een kalkoen hebt die kukelend rondloopt zou ik geen poef zeggen want die zijn zeldzaam! Geniet ervan en inderdaad gewoon zuutjes loate kome.
Groet Pa -
17 Januari 2009 - 17:08
Ilse:
Wooow wat 'n verhaal! Echt gaaaf man! Je hebt daar in 5 dagen al meer gezien dan al die jaren hier in Nederland volgens mij!;d
Echt cool!
Nou nou, 'n eigen bewaker, toe maar hoor! Doe maar luxe daar in Ghana! hihi, nee ik begrijp heel goed dat ze zuinig op jou zijn!
Nou Loesje, ik wacht met spanning op je volgende verhaal vol met shocken..!
Geniet ervan!!!!
Dikke kus x Ilse -
17 Januari 2009 - 17:09
Anneee:
Loes!!
wat toevallig, ik ga net op je waarbenjij.nu kijken... en zie dat er een kersvers berichtje op staat, leuk:D
echt fijn om te horen dat het allemaal goed met je gaat! wat moet er veel op je afgekomen zijn! Ben benieuwd hoe je stage gaat, en wat je allemaal gaat doen en te zien krijgt.. Loes, heel veel succes en een super ervaring toegewenst!
I'll be watching you;)
xx -
17 Januari 2009 - 17:11
Anneke & Oma Anneke:
Loees,, wat een geluksvogel dat jij in zo'n "luxe" Ghanees huis zit;)..Veel succes op je stage en we blijven je volgen.
groetjes oma Anneke, Anneke (en de rest) -
17 Januari 2009 - 19:00
Je Mam:
Hebben jullie vanmiddag de bewaker bewaakt??
Zo op de foto's te zien, hoef je echt geen honger te krijgen er zijn genoeg bananen en sinaasappelen te koop.
Groetjes je mam -
18 Januari 2009 - 10:20
Renee:
Loes!
Geweldig, voor die spiderman :P haha!
Ik snap die cultuurshock meteen, je zit zó snel in zó'n andere wereld...zeer vreemd! Maar strakjes eindelijk beginnen in 't ziekenhuis, succes :)!
xx -
18 Januari 2009 - 11:43
Els:
hi loes!
je reis is dus goed verlopen lees ik, genoeg te zien natuurlijk onderweg. wanneer begin je precies met werken?
doe spiderman de groeten!
en heeeeeeeel veel groetjes terug uit t koude engeland ;)
xxxx -
18 Januari 2009 - 12:23
Maaike:
Wauw, één busreisje en al ongeveer 87 ?cultuurshocken verder.. En dat in nog pas 5 dagen!
Je broeken zitten mij goed, dus die afvalrace mag je doorzetten, dan heb ik er straks weer een stapeltje bij ;) Nee hoor, je roept maar als we de eerste voedselpakketten die kant op moeten sturen he!
Veel plezier morgen! Zal weer een leuke dag worden. XX
-
18 Januari 2009 - 12:24
Evelien:
Aaah, spin? Ik neem aan van een groter formaat dan hier? Sterkte!
Leuke foto's loes!
xx Evelien -
19 Januari 2009 - 08:41
Manon:
Heee Loes,
Wat een gave verhalen allemaal! Wij lezen dit hier, maar jij maakt het allemaal van heel dichtbij mee, wat zal het cultuurverschil groot zijn!
Vandaag mag ook ik even naar mijn stage voor een kennismakingsgesprek, ze mailde al dat er veel verschillende ziektebeelden zijn, dus als ik meer weet houd ik je op de hoogte!
Veel plezier met je rondleiding in het ziekenhuis, ben benieuwd naar je volgende verhaal, succes en geniet!
Liefs xx Manon
ps. mis je je spelletje van je hyves nog niet ;) -
19 Januari 2009 - 12:05
Marion:
Loes leuk om ook jou verhaal te lezen!
Iehhh spinnen.. haha!
op zoek naar eten..is heel wat anders als hier, hier wordt je er mee doodgegooid in de winkels.
We lezen al heel veel indrukken hier op je site...en je zult er nog heel veel mee gaan maken!
Heel veel succes en ik blijf je volgen!
xxx -
19 Januari 2009 - 13:21
Jelske:
ze is aangekomen!! weer een leuk verhaal loezll...maar waar ik het meeste om moest lachen waren de kalkoenen!! haha ik denk dat de rest van de meiden ook wel snappen waarom ;) (marloes?? :P) klukeluklelueklek
ik wacht in spanning af op je nieuwe berichtje!
xxx -
19 Januari 2009 - 14:22
Reinou:
Loes!
Zo te lezen zitten jullie daar wel goed.
Je hebt nu al veel te vertellen, ik kan niet wachten op de verhalen met alles wat je ziet in het zkh.
Blij om te horen dat er een bewaker bij jullie huisje zit om jullie te beschermen.|-)
Ben je vandaag al begonnen met stage?
Succes x -
19 Januari 2009 - 15:53
Margje:
Ha Loes
De cultuurshocken zijn heel herkenbaar. Heb de 12 dagen dat ik er ben geweest mijn mond veel open gehad van verbazing. En doe het inderdaad maar zuutjes aan dat doe zij ook allemaal. Geniet ervan en ik blijf je volgen.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
