Plenty Elephants en Babboooo’s!!!
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
25 Maart 2009 | Ghana, Techiman
Hier weer eens een berichtje uit het mooie warme Ghana!! Het is alweer een tijdje geleden, maar het gaat hier nog steeds heel goed. We zien, ruiken, horen en leren nog steeds heel veel nieuwe dingen.
Hoe gaat het met jullie allemaal? Het begint stilletjes aan lente te worden in Nederland hoorde ik? Lekker!!
Vind het steeds super leuk om alle reacties te lezen. Kopieer ze altijd naar m’n stickie zodat ik ze ‘thuis’ nog eens rustig en zo vaak als ik wil kan overlezen! Vooral zo doorgaan ;)…!
De week nadat ik het vorige verhaaltje erop had gezet hebben we nog een vergadering van de afdeling bij mogen wonen. De vergadering begon met een gebedje en vervolgens werd het geopend met "I will wish you all a very happy New Year…" Het was 10 maart. De vergadering werd na een half uurtje weer gesloten met een gebedje. Het was erg interessant om de vergadering bij te wonen. In de vergadering zelf kwam het geloof ook veel aan bod. Het is apart en bijzonder om te zien hoeveel kracht de Ghanezen uit het geloof halen. Er wordt bijvoorbeeld niet tegen een patiënt gezegd als het heel slecht gaat en de patiënt waarschijnlijk zal overlijden. Ze zeggen dan iets van, laten we met z’n alle bidden tot god dat het allemaal goed mag komen. Ook mogen we de familie en patiënt niet vertellen wat de bloeddruk van de patiënt is, stel je toch eens voor dat hij/zij daar uit kan opmaken dat het slecht met de patiënt gaat… Af en toe vind ik dat wel moeilijk om te begrijpen, bijna heel hun denkwijze en handelen gaat via het geloof. Kreeg vanmiddag een reclamesmsje van telefoonprovider, waar zelfs hier het geloof naar voren werd gehaald.
Die week hebben we een dagje in de operatiekamers meegelopen! Het was een erg interessante en gezellige middag. Ook hier doen ze alles op het gemakje, zitten regelmatig met z’n alle in het kantoortje ‘wachten op een patiënt’. Het is steeds weer verbazingwekkend maar mooi om te zien dat ze hier zo veel kunnen met zo weinig. Overal, tot zelfs in de operatiekamers zie je dat terug.
Vorig weekend zijn we weer naar Sunyani geweest. Dit keer voor het verlengen van ons visum.
Maar ag, laat het Immigration Office nou net tegenover het Eusbett hotel liggen. Laat het ook net toevallig onze bikini’s bij hebben. Het duurde een paar uurtjes voordat we onze paspoorten weer op konden halen, dus hebben we in die tussentijd maar weer lekker een frisse duik genomen in het zwembad bij het hotel. Op advies van een van de dokters hebben we een pizza uitgeprobeerd, daar was hij met lof over te spreken. Nou, daar had hij geen woord over gelogen! Zo’n lekkere pizza heb ik nog nooit op!!! J
Zaterdags zijn we weer terug gegaan naar Kumasi met de hoop dat nu de pinautomaat het wel deed. Gelukkig! Nadat we de pinautomaat hadden leeg gepind, nog snel even wat pasta en pindakaas halen en op naar ons favoriete restaurantje in Kumasi. Een restaurantje was blijkbaar door meerdere obruni’s geliefd wordtJ, ’t zat er vol mee! ’s Middags nog wat rondgelopen in de stad. Proberen leuke winkeltjes te zoeken, maar dat is toch even wat anders dan de stad in Nederland;). Niet alleen de winkeltjes, ook de mensen zijn totaal anders dan in Nederland. Ze hebben hier geen van alle haast, ze zijn stuk voor stuk vriendelijk, spreken je aan, begroeten je en willen je allemaal zijn/haar winkeltje/spulletjes laten zien. Heerlijk om zo door de stad te lopen!
Nadat we met onze nieuwe ‘vrienden’ wat hadden gedronken zijn we weer stilletjes aan naar huis gegaan. Een enkeltje Kumasi-Techiman is toch een hele rit, wel 2 uur trillen in de trotro. Gelukkig lukt het me redelijk om te slapen in de trotro. En als ik niet met m’n ogen dicht zit, dan is er wel genoeg te zien buiten of vermaken we ons met het verzinnen van ‘wist-je-dat…-jes’.
In het donker reizen vind ik nog steeds een beetje akelig, dan probeer ik liever maar te slapen om niet op de weg te hoeven letten. Ben ook elke keer weer blij als we zonder kleerscheuren de trotro uitstappen. Hebben in de afgelopen 2 maanden nog geen een keer een ongeluk of iets dergelijks meegemaakt of gezien, dus het zal allemaal wel meevallen.
Vorige week vielen de studenten van de afdeling gelukkig heel erg mee. Ze wilde allemaal graag ons huis zien en hun huis laten zien. Maandag zijn we een kijkje gaan nemen in wat voor huis hun leven. Soort van kippenhok, deed me een beetje denken aan schoolkamp;). Met z’n 10e op een kamer, allemaal op dunne matrasjes. Groot verschil met waar wij wonen. Maar het was er wel erg gezellig. Tot laat in de avond hebben we buiten met ze gekaart. We hebben ze ook leren ezelen, haha heel grappig! Dinsdag waren ze bij ons op bezoek, zaten er een stuk of 8 á 10 Ghanezen aan tafel. Beginnen ze ineens allemaal te zingen voor ons, wist me echt ff geen houding te geven, rare mensen af en toe;). Wel heel leuk. Nu we de studenten, of in ieder geval een paar van hun (ze zijn met 41e), wat beter kennen, vind ik het werken met hun op de afdeling ook veel leuker. Deze week is het de laatste week dat ze er zijn, dan zal het wel weer lekker rustig zijn. Vorige week maandag waren we met 29 personen die de doktersronde mee volgden. Dokters, Fysiotherapeuten, Verpleegkundigen en Studenten. Kun je na gaan dat je dan vaak bij elkaar op de tenen staat…
Nu nog een weekje observeren hoe de studentjes de wondzorg doen en ze af en toe erg hard corrigeren om te zorgen dat ze toch wel echt steriel werken.
Ik blijf me om dingen echt versteld staan. Heb het al eerder gezegd in dit verhaaltje, maar ze kunnen onwijs veel met onwijs weinig.
De wondzorg wordt bijvoorbeeld gedaan met alleen steriele gaasjes en steriele watjes. Allemaal een maat. Knipwerk dus af en toe. In Nederland heb je heel veel verschillende maten gaasjes en van allerlei smeerseltjes wat goed kan zijn voor verschillende wonden. Hier gebruiken ze af en toe ook nog vasaline gaasjes, maar dat is eigenlijk maar zelden.
Laatst moest een vrouw haar wond verzorgen met het sap van een pawpaw (?), een vrucht. Dus stonden we tijdens de wondzorg met een groot groene vrucht en groot mes boven haar been. Het zou de dode cellen uit de wond verwijderen. Geweldig toch?
Als iemand een kniefractuur heeft, wordt die er een met tape een touw aan het been vastgemaakt. Aan dat touw hangen door middel van een katrolletje wat gewichten, wat goed moet zijn voor de fractuur.
Wanneer iemand eigenlijk een CT scan nodig heeft, om bijvoorbeeld hersenbeschadiging vast te stellen, moet de patiënt (met ambulance) naar Accra. Daar is een groot ziekenhuis met al deze soort machines zeg maar. Een enkeltje Accra – Techiman is zo’n 8 uur reizen.
Voor catheterisatie hebben we in Nederland een soort van glijmiddel om de catheter sneller in het lichaam te laten gaan. Hier gebruiken ze daar vasaline voor.
Niet alleen de wondzorg is anders ook de achtergrond van sommige mensen doen me verbazen. Laatst was er een jong meisje opgenomen. Ze had met haar hand tussen een machine gezeten. Heel haar hand lag open en haar wijsvinger miste ze ook door dit ongeluk. Toen ik in haar dossier keek, bleek ze pas 16 jaar te zijn. Ze was al eens eerder opgenomen in het ziekenhuis toen ze 15 jaar was. Ze was toen opgenomen op de verloskamers en bevallen van haar eerste kind. Ze kon ook geen Engels, dus naar school gaat ze ook niet. Dan realiseer ik me weer even dat deze cultuur echt heel anders is dan de Europese cultuur, dat hier niet iedereen naar school kan en heel hard moet werken!
Vorige week maandag zijn we naar het postkantoor in Techiman geweest, om te vragen of ze niet nog wat post voor ons hebben liggen. We zaten namelijk al een aantal weken te wachten op een pakketje van onze ouders. En jawel jawel, een hele doos kregen we meeJ. Joehoeoee helemaal vol carnavalspulletjes, dropjes, chocola, honig soep etc., heerlijk! De dropjes en de chocola zijn al op, waren al vrij snel op, maar we hebben ervan genoten! Ook hebben we genoten van een heerlijk Honig soepje en de Honig spaghetti mix.. hmmmmm!!
Afgelopen vrijdag gingen we weer lekker een weekendje weg. Dit weekend stond Mole National Park op het programma. Het grootste natuurpark van Ghana waar je olifanten kunt spotten. Dat moeten we gezien hebben voordat ze van ons thuis komen!!! Eerst ff checken of het wel echt de moeite waard is;).
Om half 9 zijn we in Techiman vertrokken met de trotro naar Tamale. We dachten dat het 3 uur zou duren, wat valt het dan tegen als je 4 uur later jezelf weer kunt uitvouwen en uit de trotro kunt stappen. Oh, wat zat ik klem met alles! We moesten in Tamale nog zo’n 1,5 uur wachten voordat de bus zou komen die ons naar Mole zou brengen. Hij was netjes op tijd, maar het zou Ghana niet zijn als we niet meteen in konden stappen en konden vertrekken. Een dik uur later reed hij eindelijk aan. Tja, het blijft nog steeds Ghana;), maar no problem we waren onderweg! De weg naar Mole werd in de gids beschreven als een hel, het zou erg hobbelig zijn en we zouden erg vies worden. We hadden ons dus op het ergste voorbereid. Uiteindelijk vond ik de tocht nog best wel meevallen. De reis duurde 4 uur, waarvan 3 uur op een onverharde weg. Het leek wel of we die 3 uur op de trilplaat van de sportschool zaten. Slaapt toch best wel redelijk;). De trotro rit die ochtend was vervelender.
Rond 19u waren we eindelijk aangekomen. Zo’n dikke 10 uur reizen is wel erg vermoeiend, maar ik zag al snel dat het waarschijnlijk wel de moeite waard was. Het was donker dus van het schitterende uitzicht konden we nog niets zien, maar het zwembad zag er heerlijk uit! Ook de kamer was goed te doen. We sliepen op een kamer met meerdere mensen, het zag er in tegenstelling van de andere hotels waar we hebben geslapen, erg schoon uit! De bedden lagen ook niet verkeerd, heb (de eerste nacht) lekker geslapen daar.
Om 7 uur de volgende ochtend hadden we de wandelsafari, 2 uur wandelen met een gids. ’t Was wel erg vroeg, maar wel lekker dat het dan nog niet zo warm is. Na zo’n 1,5 uur waren de huisjes van het park alweer in zicht. We hadden die 1,5 uur erg veel mooie natuur en beesten gezien, vooral veel reeën. Maar, helaas pindakaas nog geen een olifant gespot! De moed begon ons al een beetje in de schoenen te zakken, totdat we bij een groot drinkplas/meer aankwamen. Daar lagen 2 olifanten mooi te baden. Geweldig die beesten, echt super om te zien! Even later kwamen er nog een paar olifanten aangelopen. Woooo, echt zo groot waren ze!!! Weet niet precies hoeveel het er waren, stuk of 5 á 7 zeker wel. Ook die olifanten gingen een bad nemen. Wij stonden aan de andere kant van het meer, dus we konden alles heel goed zien. Het was echt helemaal geweldig! We hadden ook nog twee krokodillen gezien, maar daar kon je alleen de ogen van zien. Na de wandeling zijn we gaan zwemmen. Mooi groot zwembad met gewoon een super uitzicht op de olifanten!
Tegen de avond hadden we veel te veel zon gezien en gingen we ons even omkleden in de kamer. We waren allebei ergens mee bezig toen er ineens iemand aan de deur rammelde. Die deur was dichtgespijkerd en er stond een tafel voor. Stond met m’n rug naar de deur toe, dus kon niet zien wie (of wat) het was. Wilde eigenlijk roepen dat ze de andere deur moesten nemen, maar kon zo snel ff niet op de woorden komen dus draaide me om. Keek ik daar door de kier van de deur recht in de ogen van een Baviaan! Aah, dat was wel ff schrikken. Ook voor de aap, want die liep meteen weg. Merle had hem ook al gezien, maar was snel de badkamer in gerend zonder me te waarschuwen! Oh, dat was wel ff schrikken! Al snel kwam er een medewerkster van het park binnen, vragen of de baviaan iets had meegenomen. We hadden een half brood op die tafel liggen, dat ons ontbijt voor de volgende ochtend was, maar die lag er nog. Ze zei dat de baviaan dat gezien had en daarom naar binnen wilde komen. De aap was toch best sterk dat ie de deur bijna had open gekregen. De spijkers waren er in ieder geval uit. Die ging de medewerkster meteen maken, eerst even spijkers halen. Wij dus nog ff rustig bekomen van de schrik. Staan we allebei in de badkamer, als we weer gerammel aan de deur horen. We wisten niet hoe snel we de deur dicht moesten duwen. Weten wij veel waar dat beest tot in staat is, dus heel stevig die deur dicht geduwd (probeer het even voor je te zien;) ). Totdat we horen dat de medewerkster van het park weer binnenkomt. Ze had de baviaan al zien zitten met ons brood en ja hoor, een paar meter verder op zat hij heerlijk te smullen van ons al netjes in stukjes gesneden brood! Stond te trillen van de schrik, maar het was ook wel erg lachwekkend om hem daar zo te zien smikkelen. We hadden al eerder verhalen van de bavianen in dit park gehoord, hadden ook al verschillende keren naar de apen gezocht maar nog niet gezien. Moet ie net onze kamer binnen komen, als ook wij net daar binnen zijn!
Voelde me niet meer zo veilig in de kamer, dus we zijn maar snel terug gegaan naar het zwembad om daar een potje te kaarten. So, ineens overal bavianen. Wel tientallen! Ook hier probeerde ze voedsel uit de tassen te pakken wat ze nog is gelukt ook. Erg grappig die beesten!
’s Avonds sliepen er al wat mensen in de kamer, dus we moesten het met onze zaklamp doen. Al snel hadden we maar het licht aangedaan, omdat Merle haar tas kwijt was! Staat ie een klein stukje verder op, onder het trapje van het stapelbed. Op z’n kop, nat van het… tja wat zal het zijn geweest, bavianenkwijl?? De aap was dus duidelijk binnengeweest. Er miste ook een flesje drinken wat de vorige bezoekers hadden achtergelaten. Mijn bed was vies, dacht in eerste instantie dat het een voetstap was van meisje dat boven mij sliep. Al snel zag ik dat het toch iets anders was, namelijk pootafdruk van de aap! Aah, dit vond ik wel erg smerig en akelig. De dichtgespijkerde deur zat nog goed dicht, hij was dus waarschijnlijk via de gewone deur binnen gekomen! Heb ’s nachts erg ongemakkelijk geslapen, heb ook maar een helft van het bed proberen te gebruiken. Om 4 uur ’s nachts vertrok de bus terug naar Tamale al, scheelde dus al dat het zo ie zo al een kort nachtje was. Is het geen vleermuis, dan is het wel een baviaan die in onze kamer komt;).
Het was een erg geslaagd weekend. De olifanten, maar achteraf ook de bavianen waren echt geweldig! We kunnen nu alleen nog maar erg hard lachen om onze schrik acties!
We hebben ook al meteen geboekt voor als onze familie komt, dat deeltje van Ghana moeten ze zeker gezien hebben. Mooi zwembad, met super uitzicht op zowel olifanten als bavianen. Echt schitterend!! Dat kan alleen maar in AfrikaJ…
Omdat we om 4 uur ’s nachts weer terug waren vertrokken, hebben we goed kunnen slapen onderweg. Als je de volgende keer in de sportschool op de trilplaat staan, moet je maar even je ogen dicht doen. Zo heb ik drie uur Heerlijk geslapen! Ook in de trotro, alhoewel dat weer wel tegenviel. We hadden onze tassen op onze schoot, wat na een uurtje al wel erg vervelend is. Weer zo’n 10 uur gereisd. Het reizen was lang en het was niet echt comfortabel zeg maar, maar het was zeker de moeite waard!
Plannen voor volgend weekend? Die zijn er nog niet echt. Ik denk dat we maar eens een weekendje ‘plenty’(woordje wat ze hier te vaak gebruiken!) aan school gaan werken. Daarvoor zijn we tenslotte toch in Ghana!
Heeeeeel veel groetjes XXX
Hoe gaat het met jullie allemaal? Het begint stilletjes aan lente te worden in Nederland hoorde ik? Lekker!!
Vind het steeds super leuk om alle reacties te lezen. Kopieer ze altijd naar m’n stickie zodat ik ze ‘thuis’ nog eens rustig en zo vaak als ik wil kan overlezen! Vooral zo doorgaan ;)…!
De week nadat ik het vorige verhaaltje erop had gezet hebben we nog een vergadering van de afdeling bij mogen wonen. De vergadering begon met een gebedje en vervolgens werd het geopend met "I will wish you all a very happy New Year…" Het was 10 maart. De vergadering werd na een half uurtje weer gesloten met een gebedje. Het was erg interessant om de vergadering bij te wonen. In de vergadering zelf kwam het geloof ook veel aan bod. Het is apart en bijzonder om te zien hoeveel kracht de Ghanezen uit het geloof halen. Er wordt bijvoorbeeld niet tegen een patiënt gezegd als het heel slecht gaat en de patiënt waarschijnlijk zal overlijden. Ze zeggen dan iets van, laten we met z’n alle bidden tot god dat het allemaal goed mag komen. Ook mogen we de familie en patiënt niet vertellen wat de bloeddruk van de patiënt is, stel je toch eens voor dat hij/zij daar uit kan opmaken dat het slecht met de patiënt gaat… Af en toe vind ik dat wel moeilijk om te begrijpen, bijna heel hun denkwijze en handelen gaat via het geloof. Kreeg vanmiddag een reclamesmsje van telefoonprovider, waar zelfs hier het geloof naar voren werd gehaald.
Die week hebben we een dagje in de operatiekamers meegelopen! Het was een erg interessante en gezellige middag. Ook hier doen ze alles op het gemakje, zitten regelmatig met z’n alle in het kantoortje ‘wachten op een patiënt’. Het is steeds weer verbazingwekkend maar mooi om te zien dat ze hier zo veel kunnen met zo weinig. Overal, tot zelfs in de operatiekamers zie je dat terug.
Vorig weekend zijn we weer naar Sunyani geweest. Dit keer voor het verlengen van ons visum.
Maar ag, laat het Immigration Office nou net tegenover het Eusbett hotel liggen. Laat het ook net toevallig onze bikini’s bij hebben. Het duurde een paar uurtjes voordat we onze paspoorten weer op konden halen, dus hebben we in die tussentijd maar weer lekker een frisse duik genomen in het zwembad bij het hotel. Op advies van een van de dokters hebben we een pizza uitgeprobeerd, daar was hij met lof over te spreken. Nou, daar had hij geen woord over gelogen! Zo’n lekkere pizza heb ik nog nooit op!!! J
Zaterdags zijn we weer terug gegaan naar Kumasi met de hoop dat nu de pinautomaat het wel deed. Gelukkig! Nadat we de pinautomaat hadden leeg gepind, nog snel even wat pasta en pindakaas halen en op naar ons favoriete restaurantje in Kumasi. Een restaurantje was blijkbaar door meerdere obruni’s geliefd wordtJ, ’t zat er vol mee! ’s Middags nog wat rondgelopen in de stad. Proberen leuke winkeltjes te zoeken, maar dat is toch even wat anders dan de stad in Nederland;). Niet alleen de winkeltjes, ook de mensen zijn totaal anders dan in Nederland. Ze hebben hier geen van alle haast, ze zijn stuk voor stuk vriendelijk, spreken je aan, begroeten je en willen je allemaal zijn/haar winkeltje/spulletjes laten zien. Heerlijk om zo door de stad te lopen!
Nadat we met onze nieuwe ‘vrienden’ wat hadden gedronken zijn we weer stilletjes aan naar huis gegaan. Een enkeltje Kumasi-Techiman is toch een hele rit, wel 2 uur trillen in de trotro. Gelukkig lukt het me redelijk om te slapen in de trotro. En als ik niet met m’n ogen dicht zit, dan is er wel genoeg te zien buiten of vermaken we ons met het verzinnen van ‘wist-je-dat…-jes’.
In het donker reizen vind ik nog steeds een beetje akelig, dan probeer ik liever maar te slapen om niet op de weg te hoeven letten. Ben ook elke keer weer blij als we zonder kleerscheuren de trotro uitstappen. Hebben in de afgelopen 2 maanden nog geen een keer een ongeluk of iets dergelijks meegemaakt of gezien, dus het zal allemaal wel meevallen.
Vorige week vielen de studenten van de afdeling gelukkig heel erg mee. Ze wilde allemaal graag ons huis zien en hun huis laten zien. Maandag zijn we een kijkje gaan nemen in wat voor huis hun leven. Soort van kippenhok, deed me een beetje denken aan schoolkamp;). Met z’n 10e op een kamer, allemaal op dunne matrasjes. Groot verschil met waar wij wonen. Maar het was er wel erg gezellig. Tot laat in de avond hebben we buiten met ze gekaart. We hebben ze ook leren ezelen, haha heel grappig! Dinsdag waren ze bij ons op bezoek, zaten er een stuk of 8 á 10 Ghanezen aan tafel. Beginnen ze ineens allemaal te zingen voor ons, wist me echt ff geen houding te geven, rare mensen af en toe;). Wel heel leuk. Nu we de studenten, of in ieder geval een paar van hun (ze zijn met 41e), wat beter kennen, vind ik het werken met hun op de afdeling ook veel leuker. Deze week is het de laatste week dat ze er zijn, dan zal het wel weer lekker rustig zijn. Vorige week maandag waren we met 29 personen die de doktersronde mee volgden. Dokters, Fysiotherapeuten, Verpleegkundigen en Studenten. Kun je na gaan dat je dan vaak bij elkaar op de tenen staat…
Nu nog een weekje observeren hoe de studentjes de wondzorg doen en ze af en toe erg hard corrigeren om te zorgen dat ze toch wel echt steriel werken.
Ik blijf me om dingen echt versteld staan. Heb het al eerder gezegd in dit verhaaltje, maar ze kunnen onwijs veel met onwijs weinig.
De wondzorg wordt bijvoorbeeld gedaan met alleen steriele gaasjes en steriele watjes. Allemaal een maat. Knipwerk dus af en toe. In Nederland heb je heel veel verschillende maten gaasjes en van allerlei smeerseltjes wat goed kan zijn voor verschillende wonden. Hier gebruiken ze af en toe ook nog vasaline gaasjes, maar dat is eigenlijk maar zelden.
Laatst moest een vrouw haar wond verzorgen met het sap van een pawpaw (?), een vrucht. Dus stonden we tijdens de wondzorg met een groot groene vrucht en groot mes boven haar been. Het zou de dode cellen uit de wond verwijderen. Geweldig toch?
Als iemand een kniefractuur heeft, wordt die er een met tape een touw aan het been vastgemaakt. Aan dat touw hangen door middel van een katrolletje wat gewichten, wat goed moet zijn voor de fractuur.
Wanneer iemand eigenlijk een CT scan nodig heeft, om bijvoorbeeld hersenbeschadiging vast te stellen, moet de patiënt (met ambulance) naar Accra. Daar is een groot ziekenhuis met al deze soort machines zeg maar. Een enkeltje Accra – Techiman is zo’n 8 uur reizen.
Voor catheterisatie hebben we in Nederland een soort van glijmiddel om de catheter sneller in het lichaam te laten gaan. Hier gebruiken ze daar vasaline voor.
Niet alleen de wondzorg is anders ook de achtergrond van sommige mensen doen me verbazen. Laatst was er een jong meisje opgenomen. Ze had met haar hand tussen een machine gezeten. Heel haar hand lag open en haar wijsvinger miste ze ook door dit ongeluk. Toen ik in haar dossier keek, bleek ze pas 16 jaar te zijn. Ze was al eens eerder opgenomen in het ziekenhuis toen ze 15 jaar was. Ze was toen opgenomen op de verloskamers en bevallen van haar eerste kind. Ze kon ook geen Engels, dus naar school gaat ze ook niet. Dan realiseer ik me weer even dat deze cultuur echt heel anders is dan de Europese cultuur, dat hier niet iedereen naar school kan en heel hard moet werken!
Vorige week maandag zijn we naar het postkantoor in Techiman geweest, om te vragen of ze niet nog wat post voor ons hebben liggen. We zaten namelijk al een aantal weken te wachten op een pakketje van onze ouders. En jawel jawel, een hele doos kregen we meeJ. Joehoeoee helemaal vol carnavalspulletjes, dropjes, chocola, honig soep etc., heerlijk! De dropjes en de chocola zijn al op, waren al vrij snel op, maar we hebben ervan genoten! Ook hebben we genoten van een heerlijk Honig soepje en de Honig spaghetti mix.. hmmmmm!!
Afgelopen vrijdag gingen we weer lekker een weekendje weg. Dit weekend stond Mole National Park op het programma. Het grootste natuurpark van Ghana waar je olifanten kunt spotten. Dat moeten we gezien hebben voordat ze van ons thuis komen!!! Eerst ff checken of het wel echt de moeite waard is;).
Om half 9 zijn we in Techiman vertrokken met de trotro naar Tamale. We dachten dat het 3 uur zou duren, wat valt het dan tegen als je 4 uur later jezelf weer kunt uitvouwen en uit de trotro kunt stappen. Oh, wat zat ik klem met alles! We moesten in Tamale nog zo’n 1,5 uur wachten voordat de bus zou komen die ons naar Mole zou brengen. Hij was netjes op tijd, maar het zou Ghana niet zijn als we niet meteen in konden stappen en konden vertrekken. Een dik uur later reed hij eindelijk aan. Tja, het blijft nog steeds Ghana;), maar no problem we waren onderweg! De weg naar Mole werd in de gids beschreven als een hel, het zou erg hobbelig zijn en we zouden erg vies worden. We hadden ons dus op het ergste voorbereid. Uiteindelijk vond ik de tocht nog best wel meevallen. De reis duurde 4 uur, waarvan 3 uur op een onverharde weg. Het leek wel of we die 3 uur op de trilplaat van de sportschool zaten. Slaapt toch best wel redelijk;). De trotro rit die ochtend was vervelender.
Rond 19u waren we eindelijk aangekomen. Zo’n dikke 10 uur reizen is wel erg vermoeiend, maar ik zag al snel dat het waarschijnlijk wel de moeite waard was. Het was donker dus van het schitterende uitzicht konden we nog niets zien, maar het zwembad zag er heerlijk uit! Ook de kamer was goed te doen. We sliepen op een kamer met meerdere mensen, het zag er in tegenstelling van de andere hotels waar we hebben geslapen, erg schoon uit! De bedden lagen ook niet verkeerd, heb (de eerste nacht) lekker geslapen daar.
Om 7 uur de volgende ochtend hadden we de wandelsafari, 2 uur wandelen met een gids. ’t Was wel erg vroeg, maar wel lekker dat het dan nog niet zo warm is. Na zo’n 1,5 uur waren de huisjes van het park alweer in zicht. We hadden die 1,5 uur erg veel mooie natuur en beesten gezien, vooral veel reeën. Maar, helaas pindakaas nog geen een olifant gespot! De moed begon ons al een beetje in de schoenen te zakken, totdat we bij een groot drinkplas/meer aankwamen. Daar lagen 2 olifanten mooi te baden. Geweldig die beesten, echt super om te zien! Even later kwamen er nog een paar olifanten aangelopen. Woooo, echt zo groot waren ze!!! Weet niet precies hoeveel het er waren, stuk of 5 á 7 zeker wel. Ook die olifanten gingen een bad nemen. Wij stonden aan de andere kant van het meer, dus we konden alles heel goed zien. Het was echt helemaal geweldig! We hadden ook nog twee krokodillen gezien, maar daar kon je alleen de ogen van zien. Na de wandeling zijn we gaan zwemmen. Mooi groot zwembad met gewoon een super uitzicht op de olifanten!
Tegen de avond hadden we veel te veel zon gezien en gingen we ons even omkleden in de kamer. We waren allebei ergens mee bezig toen er ineens iemand aan de deur rammelde. Die deur was dichtgespijkerd en er stond een tafel voor. Stond met m’n rug naar de deur toe, dus kon niet zien wie (of wat) het was. Wilde eigenlijk roepen dat ze de andere deur moesten nemen, maar kon zo snel ff niet op de woorden komen dus draaide me om. Keek ik daar door de kier van de deur recht in de ogen van een Baviaan! Aah, dat was wel ff schrikken. Ook voor de aap, want die liep meteen weg. Merle had hem ook al gezien, maar was snel de badkamer in gerend zonder me te waarschuwen! Oh, dat was wel ff schrikken! Al snel kwam er een medewerkster van het park binnen, vragen of de baviaan iets had meegenomen. We hadden een half brood op die tafel liggen, dat ons ontbijt voor de volgende ochtend was, maar die lag er nog. Ze zei dat de baviaan dat gezien had en daarom naar binnen wilde komen. De aap was toch best sterk dat ie de deur bijna had open gekregen. De spijkers waren er in ieder geval uit. Die ging de medewerkster meteen maken, eerst even spijkers halen. Wij dus nog ff rustig bekomen van de schrik. Staan we allebei in de badkamer, als we weer gerammel aan de deur horen. We wisten niet hoe snel we de deur dicht moesten duwen. Weten wij veel waar dat beest tot in staat is, dus heel stevig die deur dicht geduwd (probeer het even voor je te zien;) ). Totdat we horen dat de medewerkster van het park weer binnenkomt. Ze had de baviaan al zien zitten met ons brood en ja hoor, een paar meter verder op zat hij heerlijk te smullen van ons al netjes in stukjes gesneden brood! Stond te trillen van de schrik, maar het was ook wel erg lachwekkend om hem daar zo te zien smikkelen. We hadden al eerder verhalen van de bavianen in dit park gehoord, hadden ook al verschillende keren naar de apen gezocht maar nog niet gezien. Moet ie net onze kamer binnen komen, als ook wij net daar binnen zijn!
Voelde me niet meer zo veilig in de kamer, dus we zijn maar snel terug gegaan naar het zwembad om daar een potje te kaarten. So, ineens overal bavianen. Wel tientallen! Ook hier probeerde ze voedsel uit de tassen te pakken wat ze nog is gelukt ook. Erg grappig die beesten!
’s Avonds sliepen er al wat mensen in de kamer, dus we moesten het met onze zaklamp doen. Al snel hadden we maar het licht aangedaan, omdat Merle haar tas kwijt was! Staat ie een klein stukje verder op, onder het trapje van het stapelbed. Op z’n kop, nat van het… tja wat zal het zijn geweest, bavianenkwijl?? De aap was dus duidelijk binnengeweest. Er miste ook een flesje drinken wat de vorige bezoekers hadden achtergelaten. Mijn bed was vies, dacht in eerste instantie dat het een voetstap was van meisje dat boven mij sliep. Al snel zag ik dat het toch iets anders was, namelijk pootafdruk van de aap! Aah, dit vond ik wel erg smerig en akelig. De dichtgespijkerde deur zat nog goed dicht, hij was dus waarschijnlijk via de gewone deur binnen gekomen! Heb ’s nachts erg ongemakkelijk geslapen, heb ook maar een helft van het bed proberen te gebruiken. Om 4 uur ’s nachts vertrok de bus terug naar Tamale al, scheelde dus al dat het zo ie zo al een kort nachtje was. Is het geen vleermuis, dan is het wel een baviaan die in onze kamer komt;).
Het was een erg geslaagd weekend. De olifanten, maar achteraf ook de bavianen waren echt geweldig! We kunnen nu alleen nog maar erg hard lachen om onze schrik acties!
We hebben ook al meteen geboekt voor als onze familie komt, dat deeltje van Ghana moeten ze zeker gezien hebben. Mooi zwembad, met super uitzicht op zowel olifanten als bavianen. Echt schitterend!! Dat kan alleen maar in AfrikaJ…
Omdat we om 4 uur ’s nachts weer terug waren vertrokken, hebben we goed kunnen slapen onderweg. Als je de volgende keer in de sportschool op de trilplaat staan, moet je maar even je ogen dicht doen. Zo heb ik drie uur Heerlijk geslapen! Ook in de trotro, alhoewel dat weer wel tegenviel. We hadden onze tassen op onze schoot, wat na een uurtje al wel erg vervelend is. Weer zo’n 10 uur gereisd. Het reizen was lang en het was niet echt comfortabel zeg maar, maar het was zeker de moeite waard!
Plannen voor volgend weekend? Die zijn er nog niet echt. Ik denk dat we maar eens een weekendje ‘plenty’(woordje wat ze hier te vaak gebruiken!) aan school gaan werken. Daarvoor zijn we tenslotte toch in Ghana!
Heeeeeel veel groetjes XXX
-
25 Maart 2009 - 09:52
Maaike:
Hahaha loes, hardop-lachen-achter-de-computer-moment is weer gepasseerd! :D Wat een geweldig verhaal, en wat heb ik ZIN om jullie op te komen zoeken en die bavianen en olifanten ook te kunnen bewonderen! Woehoee nog maar 17 nachtjes :D
Werkze deze week weer en succes met je plenty schoolwerk! X -
25 Maart 2009 - 10:19
Renee:
Loesje, zit nu op mn stage maar wat een geweldig verhaal :D Mijn collega's vroegen al waarom ik zo hard moest lachen, dat bavianenverhaal is egt supergaaf! Haha en die olifanten natuurlijk ook, ik ben zwaar jaloers op mevrouw Claassen! Spreek je snel weer, kan niet wachten tot het volgende verhaaltje.
Xx -
25 Maart 2009 - 12:34
Tante See:
Hoi Loes,
Wat schrijf je toch leuk en helder, heerlijk om te lezen dat jullie zo genieten van alles! En ja, ik heb ook hardop gelachen toen ik las over jullie Bavianenavontuur, geweldig! Waar komen toch al die studenten vandaan? En met 30 man visite lopen?! Daar kan ik mij alleen maar een puinhoop bij voorstelen. Ik vind het natuurlijk heel leuk om te lezen hoe ze omgaan catheters, wondverzorging, fracturen e.d. Ik denk dat jullie heel veel materiaal hebben voor een schoolverslag, nu nog 'aan de gang'. Succes!!! Ennuh...de lentevoorbodes hier zijn momenteel veel maartse buien....dus geniet er maar extra van dat je daar bent onder de zon. -
25 Maart 2009 - 12:46
Anneke:
Loess,,
wat gemeen dat jullie wel olifanten zien! En nog wel zoveel. Gelukkig pakte de baviaan jullie terug;).. Veel plezier weer deze week in het ziekenhuis en succes met je schoolwerk!
xx -
25 Maart 2009 - 12:54
Hanneke Van Spreuwel:
Geweldige verhalen hoor, ik zie het helemaal voor me dat die apen zich rot schrikken en natuurlijk jullie ook van die apen.
Plenty groetjes van fam. van Spreuwel -
25 Maart 2009 - 12:56
Anneriet:
Ha loes,
Wat een mooi verhaal weer. Volgens mij heb je het er erg naar je zin.
Kan ook bijna niet anders met zo'n belevenissen door de week en in de weekenden.
Wat zal jij het straks saai vinden als je weer terug bent in beers want zulke spannende dingen gebeuren er hier niet.
Leuk om je te volgen loes. Ga vooral door met je verhalen.Wij smullen ervan!Heel veel groetjes -
25 Maart 2009 - 13:31
Pa :
Als het al niet geregeld zou zijn zouden we het onmiddelijk doen. Even wachten nog, we komen eraan!!
Geweldig wat een vooruitzicht.
Groet Pa -
25 Maart 2009 - 13:32
Janine:
Loessss, wat een 'te mooi' verhaal over die bavianen.... Haha, mijn lachspieren zijn weer goed getraind. Ik zie je daar al helemaal staan jah!
En van die 29 mensen, met zo'n dokterrondje.. Onvoorstelbaar zeg, stuur er maar een paar deze kant op, die kunnen we wel gebruiken!;)
Hee Loessssss, Succes me je studie! & Veel plezier met je fam over een aantal dagen!!
Liefsssss Janine
-
25 Maart 2009 - 14:10
Je Mam:
kwamen de aapjes, aapjes kijken? Op de sportschool krijg je van de trilplaat mooie en slanke lichaamsdelen, krijg je dat van de trotro ook? We komen eraan. -
25 Maart 2009 - 15:47
Bas:
Niet tekeer gaan als een olifant in een porselijnkast, maar als een Babboo in een hotelkamer, dat is een nieuwe ^^
Ik heb nu echt zin in Ghana-Ghana, aapjes kijken (soort zoekt soort, zou Joost bijdehand opgemerkt hebben)
Hier thuis is niet zo veel aan de hand, de wii is geherstationeerd naar huize Maaike, en zonder zussen is het af en toe toch akelig stil. Maar dat is dan ook alles -
25 Maart 2009 - 16:31
Goeleke:
Loes, wat een verhaal weer zeg!! Ik lees ze elke keer met veel plezier en als er zo'n spannende avonturen net zoals nu in voorkomen is het helemaal leuk en lachwekkend. Kan me er wel een beeld bij vormen jij oog in oog met een aap, maar hoe het in het echt is.... dat zal voor mij een raadsel blijven. Je hebt het nog steeds goed naar je zin en dat is maar goed ook. Voor het weer hoef je op dit moment zeker niet terug te komen, regen, natte sneeuw en zo mee en dan ook nog wat hagel er tussendoor, van mij mag de zon wel gaan schijnen dat verveelt niet zo snel!! Hier in beers gaat alles zijn gangetje. Nou Loes succes. Liefs xx -
25 Maart 2009 - 16:41
Hilde R:
Haa Loes
Je hebt veel baviane-fans ze wille zelf je ete hebben! haha
Zo te merken heb je het er goed naar je zin. Het zal wel een groot verschil zijn tussen Ghana en Nederland. Maar heel veel plezier nog en geniet er van!
kusjes Hilde -
25 Maart 2009 - 17:10
Loes:
De foto's komen de volgende keer. Heb ze op een een of andere reden niet op mijn stikje staan nu. Sorry sorry, het waren ergggg mooie foto's die precies bij het verhaaltje paste
xx -
25 Maart 2009 - 21:06
Ilse:
Loeske 'n pracht van een verhaal weeer (heb het nog niet gelezen..(A) maar ziet er weer goed uit:p)
Maaaaar, check je ook even je hotmail? Bij jou laatste mail zat geen bijlage en ik heb je terug gemailt dus ik verwacht wel iets terug jaa!? :P:P hihi
'Kuskus xxxxxx -
26 Maart 2009 - 08:12
Tante Mariet:
Echt gaaf Loes zo tussen de olifanten en apen.
Wat zul jij later als je aan het werk bent nog veel terug denken aan Afrika. Misschien ga je nog wel aan de slag met paw paw vruchten.
Leuke tijd nog. -
26 Maart 2009 - 10:33
Karin Dekkers:
Gaaf verhaal zeg, echt raar dat ze daar zo anders leven dan hier he? Zoveel verschillen! Wat hebben wij dan toch een regels en hygiene waar we ons aan houden (Vaseline? Opzich best creatief gevonden;))
Heel veel plezier nog, en veel plezier als de rest van de fam langskomt! Wordt een gezellige boel denk ik!
x Karin -
26 Maart 2009 - 11:54
Anneee:
Loes!
wat een mooi en spannend verhaal zeg! ik zat hier ook met m'n tanden op elkaar het verhaal te lezen.. Loes let goed op jezelf meisje! Wat geweldig om de olifanten en bavianen te zien!
Die bavianen durven wel zeg;) Nog veel plezier daar, voor je het weet staat familie Claassen voor je neus!
XX Anneee -
26 Maart 2009 - 13:28
Ilse:
Loess!:D
Nu heb ik het verhaal wel gelezen! Blijft me verbazen wat jij daar allemaal mee maakt joh!:d Nou en die lente? Die is weer helemaal verdwenen.. regen regen regen regen!!
Ik wacht nog steeds in spanning af op je mailtje, en ben benieuwd naar je volgende avondtuur! Geniet er van loesjeee:D
kus xxxxx -
27 Maart 2009 - 18:49
Tante Rian En Marlou:
Wat een verhaal Loes!
Zo iets maken we in Zundert niet mee.Wel interessant om te zien dat wondverzorging stukken goedkoper kan dan in nederland, maar genezen ze dan ook snel?
Nog veel plezier met of zonder aap als huisdier.
Groetjes tante Rian en Marlou -
28 Maart 2009 - 12:59
Geert Sandra Claasse:
Hoi Loes,
Wat kun jij alles mooi en levendig vertellen. Super om te lezen, ik zag het al helemaal voor me met die aap voor de deur.
En die olifanten wat lijkt me dat geweldig om dat in het echt te zien.
Geniet ervan en we blijven je volgen.
Groetjes,
Je nicht Sandra en Ome Geert -
29 Maart 2009 - 14:56
Jelske:
loes ik heb smakelijk gelachen om je verhaal...echt heel grappig die bavianen! ik kan niet wachten op je volgende verhaal, en om maar even in de afrikaanse sfeer te blijven: god bless you ;)
xxx -
30 Maart 2009 - 11:48
Linda V. Tilburg:
Heeey loes!!!
Geweldig verhaal, krijg weer de ghana kriebels. Begin het steeds meer te missen, en te beseffen hoe leuk het was!!
Zo te lezen heb jij het super naar je zin, volgens mij heb je helemaal je draai gevonden.
Geniet van alles, het vliegt voorbij!!
Dikke kus + de ghaneese handdruk ;) -
30 Maart 2009 - 16:23
Dennis:
Super, wat een verhalen. Leuk te horen dat je tijd hebt om te genieten!!! Kan ik nog mee over een aantal dagen?
X uit het saaien Oisterwijk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
