Eerste dagen stage!
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
23 Januari 2009 | Ghana, Techiman
Hallooo!!
So eerste weekje hier in het Holy Family Hospital zit er weer op!
Merle is dinsdag begonnen op de kinderafdeling, ik op de medische afdeling.
Op deze afdeling waren in totaal 17 bedden en er was nog een apart gebouwtje met 5 bedden voor tuberculose patiënten. De eerste dag wilde ik vooral veel zien van de afdeling en meekijken. We begonnen met de medicijnenronde. Bij elk bed zit (bijna) altijd wel een familielid. De verpleegkundige tekent de medicijnen af en geeft deze aan het familielid, zodat deze ze kan geven aan de patiënt. Het viel me op dat de verpleegkundige heel erg weinig contact heeft met de patiënten. Ook de verzorging wordt gedaan door de familie.
Er waren twee kamertjes waar maar één bed in stond, waarom dat is me eigenlijk nog een beetje onduidelijk. Op een kamertje lag een meisje van, volgens mij 15 jaar of zo. Ik weet niet wat ze had, ze had erg schokkende ademhaling toen we daar de medicatie kwamen brengen. De verpleegkundige deed er verder niets mee.
De moeder liep wat ongeduldig heen en weer, zei wat tegen de verpleegkundigen. De posen tussen de ademhaling werden steeds langer. Rond half 10 rende de vrouw gillend naar buiten, ze werd helemaal hysterisch. Het meisje was overleden. Hm schrik! In Nederland nog nooit zoiets meegemaakt en dan nu hier, meteen mijn eerste stage dag. Dat was wel even slikken. Het leek de verpleegkundigen of niemand iets te doen, alleen de moeder toonde emotie. Er werd geen enig medeleven getoond. Nog niet eens een schouderklopje of iets dergelijks, wat we hier in Nederland toch op z’n minst zouden doen! Ook hoe ze het kind aflegde vond ik nogal respectloos. Heel raar en vreemd om te zien!
Goed begin was het voor mij dus niet echt. Verder de dag deden ze niet erg veel. De familie zorgt ook voor het eten van de patiënten, dus daar hoeven wij ook niets aan te doen. Af en toe werd er een infuusnaaldje verwisselt, wanneer de patiënt aangaf dat deze niet goed zat.
Er liep nog iemand in een blauwe jurk rond, wat haar functie is weet ik niet echt. Zei verzorgde de wonden van de patiënten.
De tweede dag was eigenlijk wat rustig. Ik was niet zo lekker, werd ’s nachts wakker met buikpijn en had niet goed geslapen. Eigenlijk heel de dag een beetje buikpijn gehad. Zullen m’n darmen wel zijn denk ik!
Merle heeft volgens mij wel wat meer begeleiding gehad op haar afdeling. (merlevanspreuwel.waarbenjij.nu) Ze kreeg zelfs een bijbel mee naar huis, moest ze maar eens goed door nemen.
Ik vind het moeilijk om hun te volgen. Qua cultuur maar ook qua taal. Ze praten onderling op zich wel veel in het Engels, maar dan wel veel binnensmonds dus is het nog goed concentreren op wat ze nu zeggen. Met de patiënten wordt er alleen maar Twi’s gepraat. Dat is de lokale taal, waar ik dus helemaal niets van snap!
Mijn Engels is ook niet op z’n best en ik vind het dus ook moeilijk om vragen te stellen. Bang dat ze mij niet begrijpen en bang dat ik hun niet begrijp. Maar dat zal hopelijk wel steeds beter gaan.
De afdeling is ook zo verschillend dan met in Nederland. Ze hebben er helemaal geen computers. De dossiers van de patienten zijn maar wat losse gekreukelde blaadjes. Aan het bed is ook geen een techinisch aparatuur te vinden!
Gisternacht had ik nog steeds last van buikpijn en weer niet goed geslapen. (Heb hier nog nauwelijks een nacht goed doorgeslapen, wat een herrie steeds. Om 4 uur laat er al een Moskee luid en duidelijk van zich horen..) ’s Morgens was het niet veel beter, dus bleef maar een dagje thuis. Op aandringen van s pap toch maar naar een arts gegaan die op Merle d’r afdeling was. Hij heeft even gekeken en gevoelt aan mijn buik, maar hij kon gelukkig niets ernstigs zien! Pfieuw, dat vond ik wel een opluchting om te horen, want ik was stiekem toch wel een beetje bang. De arts heeft me wat pijnmedicatie voorgeschreven, die toch wel redelijk helpen.
Gister nog een lekker dagje rustig gedaan. Wanneer ik stilzat had ik nergens last van, maar moest niet te veel doen;). Vannacht voor de eerste keer heerlijk geslapen! Gelukkig niet meer wakker geworden van de buikpijn en nu gaat het ook stukke beter!!! Al is m’n stoelgang nog niet wat het geweest is, mijn buikpijn is in ieder geval stukke minder!!
Vanmiddag gaan we nog even naar de markt. In Techiman hebben ze de grootste groentemarkt van heel Ghana. Deze hebben we nog niet gevonden, maar wellicht wil onze goedwillige fietslenende buurman ons wel meenemen. Hij heeft onze fiets inmiddels al wel teruggebracht. Hij had graag gewild dat hij de fiets bij zijn thuis had staan en dat wij hem konden halen wanneer we hem nodig hadden, dat hebben we toch vriendelijk omgedraaid! (Alhoewel hij nu weer niet bij ons staat!)
Woensdagavond zou hij ons eigenlijk ook meenemen naar een soort van gospelkerk, maar omdat ik niet lekker was hebben we dat maar afgezegd. We zitten hier nog lang genoeg, dus dat komt een ander keer wel weer!
Straks willen we ook nog even kijken of we ons eerste tripje kunnen plannen voor morgen. We willen naar de Kintampo Falls gaan, hier zal ik jullie in het volgend verhaaltje meer over vertellen!
Maandag begint er weer een nieuwe stageweek voor ons. ’s Morgens gaan we naar Rita, onze stagebegeleidster hier. Merle wil nog een weekje op de kinderafdeling kijken, zodat ze daar meer kan zien. Ik hoef, ondanks dat ik maar 2 dagen mee heb kunnen kijken, niet perse langer op de medical ward te blijven. Het personeel legde me niet erg veel uit en was ook niet zo bereidwillig om me mee te nemen leek wel, en omdat ik zelf ook niet veel durfde te vragen heb ik niet zo gek veel gezien. Misschien ook wel doordat het meisje dat overleden was, trekt deze afdeling me niet echt. Ik weet het niet. Probeer maandag gewoon op een andere afdeling, weet nog niet precies welke.
Fijn weekend allemaal!
xxxxx
So eerste weekje hier in het Holy Family Hospital zit er weer op!
Merle is dinsdag begonnen op de kinderafdeling, ik op de medische afdeling.
Op deze afdeling waren in totaal 17 bedden en er was nog een apart gebouwtje met 5 bedden voor tuberculose patiënten. De eerste dag wilde ik vooral veel zien van de afdeling en meekijken. We begonnen met de medicijnenronde. Bij elk bed zit (bijna) altijd wel een familielid. De verpleegkundige tekent de medicijnen af en geeft deze aan het familielid, zodat deze ze kan geven aan de patiënt. Het viel me op dat de verpleegkundige heel erg weinig contact heeft met de patiënten. Ook de verzorging wordt gedaan door de familie.
Er waren twee kamertjes waar maar één bed in stond, waarom dat is me eigenlijk nog een beetje onduidelijk. Op een kamertje lag een meisje van, volgens mij 15 jaar of zo. Ik weet niet wat ze had, ze had erg schokkende ademhaling toen we daar de medicatie kwamen brengen. De verpleegkundige deed er verder niets mee.
De moeder liep wat ongeduldig heen en weer, zei wat tegen de verpleegkundigen. De posen tussen de ademhaling werden steeds langer. Rond half 10 rende de vrouw gillend naar buiten, ze werd helemaal hysterisch. Het meisje was overleden. Hm schrik! In Nederland nog nooit zoiets meegemaakt en dan nu hier, meteen mijn eerste stage dag. Dat was wel even slikken. Het leek de verpleegkundigen of niemand iets te doen, alleen de moeder toonde emotie. Er werd geen enig medeleven getoond. Nog niet eens een schouderklopje of iets dergelijks, wat we hier in Nederland toch op z’n minst zouden doen! Ook hoe ze het kind aflegde vond ik nogal respectloos. Heel raar en vreemd om te zien!
Goed begin was het voor mij dus niet echt. Verder de dag deden ze niet erg veel. De familie zorgt ook voor het eten van de patiënten, dus daar hoeven wij ook niets aan te doen. Af en toe werd er een infuusnaaldje verwisselt, wanneer de patiënt aangaf dat deze niet goed zat.
Er liep nog iemand in een blauwe jurk rond, wat haar functie is weet ik niet echt. Zei verzorgde de wonden van de patiënten.
De tweede dag was eigenlijk wat rustig. Ik was niet zo lekker, werd ’s nachts wakker met buikpijn en had niet goed geslapen. Eigenlijk heel de dag een beetje buikpijn gehad. Zullen m’n darmen wel zijn denk ik!
Merle heeft volgens mij wel wat meer begeleiding gehad op haar afdeling. (merlevanspreuwel.waarbenjij.nu) Ze kreeg zelfs een bijbel mee naar huis, moest ze maar eens goed door nemen.
Ik vind het moeilijk om hun te volgen. Qua cultuur maar ook qua taal. Ze praten onderling op zich wel veel in het Engels, maar dan wel veel binnensmonds dus is het nog goed concentreren op wat ze nu zeggen. Met de patiënten wordt er alleen maar Twi’s gepraat. Dat is de lokale taal, waar ik dus helemaal niets van snap!
Mijn Engels is ook niet op z’n best en ik vind het dus ook moeilijk om vragen te stellen. Bang dat ze mij niet begrijpen en bang dat ik hun niet begrijp. Maar dat zal hopelijk wel steeds beter gaan.
De afdeling is ook zo verschillend dan met in Nederland. Ze hebben er helemaal geen computers. De dossiers van de patienten zijn maar wat losse gekreukelde blaadjes. Aan het bed is ook geen een techinisch aparatuur te vinden!
Gisternacht had ik nog steeds last van buikpijn en weer niet goed geslapen. (Heb hier nog nauwelijks een nacht goed doorgeslapen, wat een herrie steeds. Om 4 uur laat er al een Moskee luid en duidelijk van zich horen..) ’s Morgens was het niet veel beter, dus bleef maar een dagje thuis. Op aandringen van s pap toch maar naar een arts gegaan die op Merle d’r afdeling was. Hij heeft even gekeken en gevoelt aan mijn buik, maar hij kon gelukkig niets ernstigs zien! Pfieuw, dat vond ik wel een opluchting om te horen, want ik was stiekem toch wel een beetje bang. De arts heeft me wat pijnmedicatie voorgeschreven, die toch wel redelijk helpen.
Gister nog een lekker dagje rustig gedaan. Wanneer ik stilzat had ik nergens last van, maar moest niet te veel doen;). Vannacht voor de eerste keer heerlijk geslapen! Gelukkig niet meer wakker geworden van de buikpijn en nu gaat het ook stukke beter!!! Al is m’n stoelgang nog niet wat het geweest is, mijn buikpijn is in ieder geval stukke minder!!
Vanmiddag gaan we nog even naar de markt. In Techiman hebben ze de grootste groentemarkt van heel Ghana. Deze hebben we nog niet gevonden, maar wellicht wil onze goedwillige fietslenende buurman ons wel meenemen. Hij heeft onze fiets inmiddels al wel teruggebracht. Hij had graag gewild dat hij de fiets bij zijn thuis had staan en dat wij hem konden halen wanneer we hem nodig hadden, dat hebben we toch vriendelijk omgedraaid! (Alhoewel hij nu weer niet bij ons staat!)
Woensdagavond zou hij ons eigenlijk ook meenemen naar een soort van gospelkerk, maar omdat ik niet lekker was hebben we dat maar afgezegd. We zitten hier nog lang genoeg, dus dat komt een ander keer wel weer!
Straks willen we ook nog even kijken of we ons eerste tripje kunnen plannen voor morgen. We willen naar de Kintampo Falls gaan, hier zal ik jullie in het volgend verhaaltje meer over vertellen!
Maandag begint er weer een nieuwe stageweek voor ons. ’s Morgens gaan we naar Rita, onze stagebegeleidster hier. Merle wil nog een weekje op de kinderafdeling kijken, zodat ze daar meer kan zien. Ik hoef, ondanks dat ik maar 2 dagen mee heb kunnen kijken, niet perse langer op de medical ward te blijven. Het personeel legde me niet erg veel uit en was ook niet zo bereidwillig om me mee te nemen leek wel, en omdat ik zelf ook niet veel durfde te vragen heb ik niet zo gek veel gezien. Misschien ook wel doordat het meisje dat overleden was, trekt deze afdeling me niet echt. Ik weet het niet. Probeer maandag gewoon op een andere afdeling, weet nog niet precies welke.
Fijn weekend allemaal!
xxxxx
-
23 Januari 2009 - 12:21
Renee:
Oooh..dat is zeker niet mooi nee :(..van dat meisje!! Ja, zo zie je maar weer dat de cultuur egt zoooo anders is! Haha die buikpijn..volkomen begrijpelijk!! ;) Maar dat komt nog wel goed, geloof ik heilig in;)!
Succes nog! Ik kijk uit naar de volgende story..
xx -
23 Januari 2009 - 12:24
Reinou:
Loesje!!
Wat een indrukwekkend verhaal van dat meisje.
Je hebt zo al een hoop meegemaakt. Ik ben benieuwd naar je volgende afdeling.
Hopen dat je buik weer snel de oude is. Want ziek zijn is niks in zn land.
Ik ben benieuwd naar je verhalen en foto's van Kintampo Falls.
Heel veel succes met het zoeken naar de groetemarkt.
En ik hoop de je op de volgende week wat meer begeleiding krijgt en zo iets meer leert. Succes -
23 Januari 2009 - 12:38
Anneriet:
Goh Loes, Wat een heftige week!!!Baby geboren zien worden en ook weer een kind dood zien gaan.En dat terwijl je nog volop aan het wennen was aan alles.de taal niet verstaan, niet goed kunnen slapen en dan (dus) nog buikpijn.Niet niks maar ook super leerzaam en kei interessant. Loes ik ben keitrots op zo'n buurmeid die dit toch allemaal maar doet. Ik geloof best dat het niet allemaal meevalt maar je hebt het lef gehad om naar Ghana te gaan en ik weet zeker dat je dit ook keigoed gaat doen.
Succes Loeske en hou je taai XXXX -
23 Januari 2009 - 13:22
Joost:
Da's alweer een ervaring in het rijtje van je vele ervaringen die je tot nu toe al hebt opgedaan, en er zullen er nog veel komen! Mooi, zullen we ruilen? Jij hier op kantoor, ikke die kant op..? Hier is alles vooral heel nat (regen), koud en winderig.. Heel veel plezier van't weekend! en beterschap met je buikje! Groeten, grote broer ;) -
23 Januari 2009 - 14:58
Evelien:
Loesel, wat vervelend dat zo'n eerste stageweek op die manier loopt! Niet echt een lekker begin!
Maar komende week zal vast leuker zijn!
Veel plezier dit weekend! -
23 Januari 2009 - 15:59
Goeleke:
Je hebt nu wel meteen beide uiterste gezien, het laatste uit dit verhaal had je liever niet meegemaakt, denk ik! Toch is het natuurlijk wel allemaal heel erg leerzaam! Je buikpijn is dan ook weer wat minder, maar gelukkig dat het alweer wat beter gaat en ook dat komt goed. Je moet nog aan alles wennen zo te lezen. Ben benieuwd naar je volgende afdeling. Hopelijk gaat het je daar alweer wat beter af en ook met de begeleiding, want dat zou wel erg fijn zijn. Wij nog een weekje naar school en dan ook beginnen met stage. Prettig weekend.
xx -
23 Januari 2009 - 16:32
Je Mam:
sLoes spreken ze daar wel perfect Engels dan?
Indrukwekkend verhaal, geniet van je uitstapje en tot horens. XX -
23 Januari 2009 - 16:42
Maaike:
Lieve Loes,
Ongeruste verhalen toen ik gister thuis kwam. Loes was met buikpijn naar de Ghanese doktor geweest. Oeiii! Maar poeh vind ik ook niet gek zeg. Wat een verhaal weer, gaat wel snel zeg al die heftige indrukken! Maargoed, hopelijk was dat een van de redenen en voel je je snel weer beter. Ik stuur je vanavond nog een keep you on de high mail ;) Fijn weekend!! Kus -
23 Januari 2009 - 17:09
Geertje:
Aiii.. buikpijn is vervelend! Hebben ze daar geen poepthee? ;)
Hopelijk heb je komende week een betere afdeling, maar je mocht er nog heel wat bezoeken zag ik.
Fijn weekend en veel plezier bij de Falls! -
23 Januari 2009 - 18:15
Simone F:
Die Loes! So zeg! Dat is misschien wel de grootste schok geweest tot nu toe ;) Wel heel sneu om te horen van dat meisje. Kan goed begrijpen dat dat veel indruk op je maakt. Zoiets kun je je nauwelijks voorstellen. Gelukkig is je buikpijn nu over, want je zou er alles bij kunnen denken van wat het is.. Maar balen zeg, dat je afdeling je niet super bevalt. Hopelijk hebben ze nog genoeg in petto voor jou wat je wèl bevalt! Ik ben er van overtuigd dat het helemaal goed gaat komen! Succes & geniet ze xx -
23 Januari 2009 - 20:47
Karin Dekkers:
Hey Loes!
Wow heftig zeg! Meisje overleden... nou, lekker in je eerste week! Hopen dat de rest wat positiever is, al doe je wel een goede ervaring op. Pas wel op met die tbc he, voor je het weet mag je een half jaar niet drinken!;)
Veel plezier dit weekend!
X -
23 Januari 2009 - 20:50
Neeltje :
Ha Loes,
Leuk om je Ghaneese verhalen te lezen. Heb me aangemeld en zal je zeker gaan volgen.
Zorg goed op jezelf, je zit er nog wel een tijdje!
Groetjes Neeltje (van ome Kees) -
24 Januari 2009 - 08:44
Hanneke Van Spreuwel:
wat een belevenissen zeg.
Veel succes volgende week op je nieuwe afdeling.
Enne als je je niet lekker voelt, laat je je toch gewoon lekker verwennen door ons merle.
groetjes en veel plezier dit weekend. -
24 Januari 2009 - 09:40
Jule:
Hee Loes,
Wat een verhaal zeg!De eerste week is dus niet geheel soepel verlopen zeg maar!Wat erg van dat meisje op je stage, kan me helemaal indenken dat dat niet een fijn begin is. Hopen dat je op een andere afdeling beter wordt begeleid, want dan voel je jezelf een stuk meer op je gemak denk ik? Wel fijn dat dat kan en je niet op die afdeling hoeft te blijven.
Hou je taai meisje daar!!!
xxx
-
24 Januari 2009 - 12:06
Bas:
Het klinkt allemaal zo exotisch daar, zeker vergeleken met mijn ervaringen (het meest exotische wat ik meegemaakt heb is een gesprek met een Limburger). Maar die stage in de medical ward klinkt nogal tegenvallend, als een soort van wiskundeles die je niet helemaal kan volgen, maar dan nog saaier. Waren ze spraakzamer bij Merle's afdeling? En welke afdeling ga je hierna bezoeken? -
24 Januari 2009 - 15:48
Marit:
Hee Loes,
Bedankt voor je kaartje! Ik heb de boeken via Stefan terug gekregen.
Het zal wel wennen zijn op stage, in zo'n ziekenhuis. Voor je Engels hoef je je niet te schamen hoor! Gewoon proberen en dan kom je er wel uit.
Hebben jullie de directrice van het ziekenhuis al ontmoet? Ik heb haar bij Han Blaakman (?) op hbo/v in Eindhoven ontmoet (2005).
Kintampo Falls is mooi! Mole national park ook zeker een weekend heen gaan! En als je nog gaat reizen: Green Turtle Lodge bij Takoradi (zie bradt guide) is echt een paradijsje en van daaruit zijn ook leuke tripjes te regelen.
Groetjes van ons Karin (van Stefan).
Blijf gezond, leerze en geniet ervan!
Marit uit Wintelre -
25 Januari 2009 - 07:49
Matjeu:
Hoi loes hoe is het daar?? bij ons is alles goed ik heb nieuwe schoenen gekregen (all stars) kei mooi loopt het goed in het ziekenuis? nou ik hoop dat je er snel weer bent doei matjeu!!! je buurjongetje -
25 Januari 2009 - 07:49
Matjeu:
Hoi loes hoe is het daar?? bij ons is alles goed ik heb nieuwe schoenen gekregen (all stars) kei mooi loopt het goed in het ziekenuis? nou ik hoop dat je er snel weer bent doei matjeu!!! je buurjongetje -
25 Januari 2009 - 09:57
Jet:
Lieve Loes,
wat een heftige verhalen! Snap dat dat niet echt een leuke kennismaking met de Ghanese cultuur is..Maar van al die ervaringen (ook de minder leuke) zul je uiteindelijk heel veel opsteken, dat weet ik zeker!
Oei, Loes jij zult lekker veel afvallen, kom je terug als een bruine slanke den!
Pas op met enge ziektes en i'll follow you!!
xx -
25 Januari 2009 - 22:45
Rob Van Der Weerden:
Hey Loes,
Ik wilde je eerst hyven maar zag de link naar je site. Dus snel ff de verhalen lezen ;) Maar echt... Ik had wel meer zorg verwacht in een ziekenhuis, ze zeggen wel dat de ziekenhuizen in Nederland niet de beste zijn maar daar in Ghana kunnen ze er ook wel wat van als ik dat zo hoor. Ja maar eigenlijk mag je hier natuurlijk geen grapjes over maken. Maar ben toch wel wat geschrokken :( Maar misschien is dit dan een ziekenhuis wat minder is en de rest toch wel wat beter en wat professioneler waar ze wel meer aandacht besteden aan de aandoening, de patienten zelf en aan jouw stage. Maar het kan bijna niet slechter als ik het zo lees, dus dat zal wel goed komen.
Trouwens die vrouw in die blauwe jurk...heette die soms Jomanda?? ;)
Maar ik wens je nog veel plezier en ik ben benieuwd naar de nieuwe verhalen
Groetjes Rob -
27 Januari 2009 - 11:15
Tante See:
Ha die Loes,
'k Heb flink moeten lezen om bij te zijn, je dagen zijn tot nu toe niet saai en het ziet er niet naar uit dat het saai gaat worden. Zijn de nieuwe studenten al in je huis en op welke afdeling ben je nu? Ik hoop dat je een afdeling vindt waar je je echt goed voelt, ze kijken er niet op van een blanke stagiaire wel? Ik ben erg benieuwd naar je verhalen... en hoop dat je het heel gauw erg naar je zin zult hebben. -
29 Januari 2009 - 09:52
Lieke Van Agt:
Hey loes,
Heftig zeg, die eerste ervaringen! Lijkt me inderdaad raar om mee te maken, je verwacht wel dat het anders is dan hier maar dat verschil is dan ineens toch wel heel groot!
Nou ik hoop voor je dat je snel dingen gaat ervaren die voor jou iets interresanter zijn!
Succes en heel veel plezier nog!
Groetjes,
Lieke -
29 Januari 2009 - 09:56
Annee:
Loes!
ik hoop dat het nu allemaal weer wat beter gaat met je! ik schrok wel ff van je verhaal zeg!
wel goed op jezelf passen he! maar dat komt wel goed denk ik.
Niet zo´n lekker begin van de week gehad, dan voel je je ook niet helemaal op je gemak denk ik he?!
Slim om op een andere afdeling te gaan kijken, en hopen dat ze je daar wel goed begeleiden!
Snap het goed dat het eng is om iets te vragen, maar dat veranderd wel! Je hebt ook zoveel nieuwe dingen gezien en meegemaakt!
Maar dat gaat jouw zeker lukken!
Ik wil je heel veel succes wensen Loes!
Veel liefs,
XX Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
